فصلِ بِیست و سِوّم
داوُود باشِنده های قعِیله ره نِجات مِیدیه
1 دَ امزُو غَیت مُخبِرا دَ داوُود گُفت: ”اونه، فَلَسطِینیا قد قعِیله جنگ مُونه و خرمونا ره غارَت مُوکُنه.“ 2 اوخته داوُود از خُداوند هِدایت طلب کده گُفت: ”آیا بورُم و امُو فَلَسطِینیا ره بِزنُم؟“ خُداوند دَ داوُود گُفت: ”بورُو، فَلَسطِینیا ره بِزَن و قعِیله ره نِجات بِدی.“ 3 لیکِن نفرای داوُود دَزُو گُفت: ”توخ کُو، دَ اِینجی دَ یهُودا مو قد ترس زِندگی مُونی، پس اگه دَ جنگِ لشکرهای فَلَسطِینیا دَ قعِیله بوری، ترس مو چِیقس کَلوتر مُوشه؟“
4 اوخته داوُود بسم از خُداوند هِدایت طلب کد و خُداوند دَ جواب شی گُفت: ”باله شُو و دَ قعِیله بورُو، چراکه ما فَلَسطِینیا ره دَ دِستِ ازتُو تسلِیم مُونُم.“ 5 پس داوُود و نفرای شی دَ قعِیله رفت و قد فَلَسطِینیا جنگ کده چارپایای ازوا ره گِرِفته بُرد؛ اُونا فَلَسطِینیا ره زَده سخت شِکست دَد. دَ امزی رقم داوُود باشِنده های قعِیله ره نِجات دَد.
6 وختِیکه اَبیاتار باچِه اَخِیمَلِک دَ پیشِ داوُود دَ قعِیله دُوتا کد، اُو یگ ایفود ره ام دَ دِست خُو گِرِفته اَوُرد.
7 دَمزُو غَیت دَ شائول خبر دَده شُد که داوُود دَ قعِیله اَمَده و شائول گُفت: ”خُدا اُو ره دَ دِستِ ازمه تسلِیم کده، چُون اُو دَ شاری که درگه ها و پُشت‌بَند ها دَره داخِل شُده و خود ره بَندی کده.“ 8 پس شائول تمامِ لشکر ره بَلدِه جنگ جم کد تا دَ قعِیله تاه شُنه و داوُود و نفرای شی ره محاصِره کنه. 9 وختی داوُود فامِید که شائول دَ خِلافِ ازُو نقشِه بَد کشِیده، اُو دَ اَبیاتار پیشوا گُفت: ”ایفود ره پیش بَیر.“ 10 و داوُود گُفت: ”اَی خُداوند، خُدای اِسرائیل، خِدمتگار تُو سِقه خبر دَره که شائول قَصد دَره دَ قعِیله بییه و بخاطرِ ازمه شار ره خراب کنه. 11 آیا مردُمِ قعِیله مَره دَ دِستِ ازُو تسلِیم مُونه؟ آیا امُو رقم که خِدمتگار تُو شِنِیده، شائول مییه؟ اَی خُداوند، خُدای اِسرائیل، خاهِش مُونُم که خِدمتگار خُو ره خبر بِدی.“ خُداوند گُفت: ”اُو مییه.“ 12 اوخته داوُود گُفت: ”آیا مردُمِ قعِیله مَره و نفرای مَره دَ دِستِ شائول تسلِیم مُونه؟“ خُداوند گُفت: ”تسلِیم مُونه.“
13 پس داوُود و نفرای شی که تقرِیباً شَش صد نفر بُود، باله شُده از قعِیله رَیی شُد و دَ هر جای که تَنِست رفت. وختی دَ شائول خبر دَده شُد که داوُود از قعِیله دُوتا کده، اُو از رفتو دِست کشِید. 14 داوُود دَ پناهگاه های بیابو دَ کوهِستونِ بیابونِ زِیف جای-دَ-جای شُد. شائول بَلدِه روزای کَلو اُو ره مُوپالِید، لیکِن خُدا اُو ره دَ دِست شی تسلِیم نَمُوکد.
15 داوُود پَی بُرد که شائول دَ قَصدِ گِرِفتونِ جانِ ازُو اَمَده، دَ امزُو غَیت اُو دَ بیابونِ زِیف دَ حورِش بُود. 16 و یوناتان باچِه شائول باله شُده دَ حورِش دَ دِیرِ داوُود اَمَد و اُو ره تشوِیق کد که دَ خُدا اِطمِینان دَشته بَشه 17 و دَزُو گُفت: ”نَترس؛ چُون دِستِ آتِه مه شائول دَز تُو نَمِیرَسه؛ تُو پادشاهِ اِسرائیل مُوشی و ما دَ پالُوی تُو نفرِ دوّم مُوشُم و آتِه مه شائول ام اِی ره مِیدَنه.“ 18 اوخته هر دُوی ازوا دَ حُضُورِ خُداوند عهد بسته کد؛ بعد از عهد بسته کدو داوُود دَ حورِش مَند و یوناتان دَ خانِه خُو رفت.
19 دَ امزُو غَیت مردُمِ زِیف دَ پیشِ شائول دَ جِبعه اَمَد و گُفت: ”داوُود دَ مینکلِ ازمو دَ پناهگاه های حارِث دَ کوهِستونِ حخِیله که طرفِ جنُوبِ بیابو اَسته، تاشه شُده. 20 پس اَی پادشاه، هر وختِیکه دِل تُو مُوشه بیه و مو وظِیفه دَری که اُو ره دَ دِستِ پادشاه تسلِیم کنی.“ 21 شائول گُفت: ”خُداوند شُمو ره بَرکت بِدیه که امی رقم بَلدِه مه دِلسوزی کدِید. 22 بورِید و کَلوتر تحقِیق کنِید. بِنگرِید که اُو دقِیق دَ کُجا اَسته و کِی اُو ره دَ اُونجی دِیده؛ چُون بَلدِه مه گُفته شُده که اُو غَدر دَ حیله-و-مَکر رفتار مُونه. 23 چارطرف ره توخ کنِید و تمامِ جای های تاشه شُدو ره که اُو خود ره دَزوا تاشه مُونه پَیدا کنِید و قد معلُوماتِ دقِیق دُوباره دَ پیشِ ازمه بیِید. اوخته ما قد شُمو مورُم؛ اگه اُو دَ امزُو منطقه بَشه، ما تمامِ آغِیلای یهُودا ره گشته اُو ره پَیدا مُونُم.“ 24 پس اُونا باله شُده پیشلونِ شائول دَ زِیف رفت.
دَ امزُو غَیت داوُود و نفرای شی دَ صحرای مَعون، دَ عَرَبه دَ جنُوبِ بیابو بُود. 25 اوخته شائول و نفرای شی بَلدِه پالِیدونِ ازُو رفت. وختی دَ داوُود خبر رسِید، اُو دَ بَینِ قاده ها تاه شُده دَ بیابونِ مَعون جای-دَ-جای شُد. امی که شائول اِی ره شِنِید، اُو داوُود ره دَ بیابونِ مَعون دُمبال کد. 26 شائول دَ یگ طرفِ کوه مورفت و داوُود و نفرای شی دَ دِیگه طرفِ کوه؛ داوُود عَجَله مُوکد که از پیشِ شائول دُوتا کنه، ولے شائول و نفرای شی دَ بَلِه داوُود و نفرای شی حلقِه محاصِره ره تنگتَر مُوکد تا اُونا ره دِستگِیر کنه. 27 دَ امزُو غَیت یگ قاصِد دَ پیشِ شائول اَمَده گُفت: ”عَجَله کُو و بیه، چراکه فَلَسطِینیا دَ بَلِه سرزمِین مو حَمله کده.“ 28 پس شائول از دُمبال کدونِ داوُود دِست کشِید و دَ جنگِ فَلَسطِینیا رفت. امزی خاطر امُو جای ره «قادِه مَحلَقوت»a نام کد. 29 و داوُود ازُونجی رفته دَ پناهگاه های عین-گِدی جای-دَ-جای شُد.