فصلِ پنجُم
صندُوقِ خُدا دَ پیشِ فَلَسطِینیا
1 فَلَسطِینیا صندُوقِ خُدا ره گِرِفت و اُو ره از ایبن-عِزِر دَ شارِ اَشدود اَوُرد. 2 و فَلَسطِینیا صندُوقِ خُدا ره گِرِفته دَ بُتخانِه داگون داخِل کد و دَ پالُوی بُتِ داگون ایشت. 3 روزِ دِیگِه شی صَباح‌گاه وختِیکه مردُمِ اَشدود از خاو باله شُد، دِید که بُتِ داگون دَ پیشِ صندُوقِ خُداوند قد رُوی خُو دَ زمی اُفتَده. اوخته اُونا بُتِ داگون ره باله کد و دُوباره دَ جای شی قرار دَد. 4 لیکِن صَباح‌گاهِ روزِ دِیگِه شی وختِیکه اُونا از خاو باله شُد، دِید که بُتِ داگون بسم دَ پیشِ صندُوقِ خُداوند قد رُوی خُو دَ زمی اُفتَده و سرِ داگون قد دُو دِست شی قَطع شُده دَ لَخَکِ درگه ایشته یَه و فقط تَنِه شی باقی مَنده. 5 امزی خاطر پیشوایونِ بُتخانِه داگون و ھر کسِ دِیگه که دَ اَشدود دَ بُتخانِه داگون داخِل مُوشه، تا اِمروز پای خُو ره دَ لَخَکِ درگِه بُتخانِه داگون نَمیله.
6 پس دِستِ خُداوند دَ بَلِه مردُمِ اَشدود بالهa شُد و اُو اُونا ره تَباه کده دَ دانه های بیخ‌کٹه مُبتلا کد، ام اَشدود و ام چارطرف شی ره. 7 وختی مردُمِ اَشدود دِید که چی بَلای دَ سرِ ازوا اَمَده، اُونا گُفت: ”صندُوقِ خُدای اِسرائیل نَباید دَ پیشِ ازمو بُمَنه، چراکه دِستِ ازُو دَ خِلافِ ازمو و دَ بَلِه خُدای مو داگون باله شُده.“ 8 پس اُونا نفر رَیی کده پگِ حُکمرانای فَلَسطِینیا ره جم کد و گُفت: ”قد صندُوقِ خُدای اِسرائیل چِیز کار کنی؟“ اُونا گُفت: ”بیلِید که صندُوقِ خُدای اِسرائیل دَ جَت بُرده شُنه.“ پس صندُوقِ خُدای اِسرائیل ره دَ امُونجی بُرد. 9 لیکِن امی که اُونا صندُوق ره دَ جَت بُرد، دِستِ خُداوند دَ بَلِه امزُو شار باله شُد و غَدر یگ هَرَج-و-مَرَجِ کٹه دَ اُونجی رُخ دَد، چُون باشِنده های شار پِیر و جوان شی دَ دانه های بیخ‌کٹه مُبتلا شُد. 10 پس اُونا صندُوقِ خُدا ره ازُونجی دَ عِقرون بُرد. امی که صندُوقِ خُدا دَ عِقرون رسِید، مردُمِ عِقرون چِیغ-و-شور کده گُفت: ”صندُوقِ خُدای اِسرائیل ره دَ پیشِ ازمو اَوُرده تا مو و قَوم مو ره نابُود کنه!“ 11 پس اُونا نفر رَیی کده تمامِ حُکمرانای فَلَسطِینیا ره جم کد و گُفت: ”صندُوقِ خُدای اِسرائیل ره رَیی کنِید تا دُوباره دَ جای خود خُو بوره و مو و قَوم مو ره نابُود نَکنه.“ چُون دَ تمامِ شار وَحشَتِ مَرگ وجُود دَشت و دِستِ خُدا دَ بَلِه امزُو شار سخت باله شُدُد. 12 کسای که نَمُرده بُود، دَ دانه های بیخ‌کٹه مُبتلا شُدُد و چِیغ-و-شورِ مردُمِ شار دَ آسمو باله شُدُد.