فصلِ چارُم
1 و تورِه سموئیل دَ تمامِ اِسرائیل تِیت شُد.
صندُوقِ عهدِ خُداوند ره فَلَسطِینیا مِیگِیره
دَ امزُو غَیت مَردای اِسرائیل رفت که قد فَلَسطِینیا جنگ کنه؛ اُونا دَ ایبن-عِزِر خَیمه زَد و فَلَسطِینیا دَ اَفیق. 2 و فَلَسطِینیا دَ برابرِ لشکرِ اِسرائیل آماده شُد؛ غَیتِیکه جنگ شِدَّت گِرِفت، لشکرِ اِسرائیل از پیشِ فَلَسطِینیا شِکست خورد و فَلَسطِینیا چار هزار نفرِ ازوا ره دَ مَیدانِ جنگ کُشت. 3 اوخته لشکر پس دَ خَیمه‌گاه اَمَد و رِیش سفیدای اِسرائیل گُفت: ”چرا اِمروز خُداوند مو ره دَ پیشِ فَلَسطِینیا شِکست دَد؟ بیِید که صندُوقِ عهدِ خُداوند ره از شِیلوه دَ پیشِ خودون خُو بیری تا دَ مینکل مو اَمَده مو ره از دِستِ دُشمنای مو نِجات بِدیه.“ 4 پس قَومِ اِسرائیل چند نفر ره دَ شِیلوه رَیی کد و اُونا صندُوقِ عهدِ خُداوندِ لشکرها ره که دَ مینکلِ کِرُوبیاa قرار دَشت، باله کده ازُونجی رَیی شُد و حُفنی و فِینحاس دُو باچِه عیلی قد صندُوقِ عهدِ خُدا دَ اُونجی حُضُور دَشت. 5 وختِیکه صندُوقِ عهدِ خُداوند دَ خَیمه‌گاه داخِل شُد، پگِ مَردای اِسرائیل غَدر چِیغِ بِلند زَد، دَ اندازِه که زمی لَرزه کد. 6 وختی فَلَسطِینیا آوازِ چِیغ زَدو ره شِنِید، اُونا گُفت: ”اِی چِیغِ بِلند دَ خَیمه‌گاهِ عِبرانیا از چی خاطر اَسته؟“ پس اُونا فامِید که صندُوقِ خُداوند دَ خَیمه‌گاه اَمَده 7 و فَلَسطِینیا غَدر ترسِید، چُون اُونا گُفت: ”خُدایو دَ خَیمه‌گاهِ ازوا اَمَده.“ اُونا امچُنان گُفت: ”وای دَ حال مو، چُون ازی پیش اِی رقم چِیز رُخ نَدَده. 8 وای دَ حال مو! کِی مِیتَنه مو ره از دِستِ امزی خُدایونِ زورآوَر خلاص کنه؟ امیا خُدایونی اَسته که مِصریا ره دَ بیابو دَ هر رقم بَلا ھا گِرِفتار کد. 9 اَی فَلَسطِینیا خودون ره قَوی کنِید و مَردانگی خُو ره نِشو بِدِید تا غُلامِ عِبرانیا نَشُنِید، رقمی که اُونا غُلامِ ازشُمو بُود. اَرے، مَردانه جنگ کنِید!“
10 پس فَلَسطِینیا جنگ کد و مَردای اِسرائیل شِکست خورده هر کُدَم شی دَ خَیمِه خُو دُوتا کد. دَ امزُو روز غَدر یگ کُشتارِ کٹه شُد و از لشکرِ اِسرائیل سی هزار نفر شی کُشته شُده اُفتَد. 11 صندُوقِ عهدِ خُدا ره فَلَسطِینیا گِرِفت و دُو باچِه عیلی حُفنی و فِینحاس ام کُشته شُد.
فَوتِ عیلی
12 دَ امزُو روز یگ مَردِ بِنیامِینی که کالای خُو ره چَک-و-چِیره کده دَ سر خُو خاک پاش دَده بُود از خطِ جنگ دَوِیده دَ شِیلوه اَمَد. 13 وختِیکه اُو رَسِید، عیلی دَ بغلِ راه دَ چَوکی خُو شِشتُد و راه ره توخ مُوکد، چراکه دِل شی دَ بارِه صندُوقِ خُدا ناآرام بُود. امی که اُو نفر دَ شار داخِل شُد و خبر اَوُرد، پگِ مردُمِ شار چِیغ زَد. 14 وختی عیلی آوازِ چِیغ ره شِنِید، اُو گُفت: ”اِی چِیغ-و-شور از چی خاطر اَسته؟“ اوخته اُو نفر دَ زُودی اَمَد و خبر ره دَ عیلی رَسَند. 15 دَ امزُو غَیت عیلی نَوَد و هشت ساله بُود؛ چِیمای ازُو خِیره شُدُد و دِیده نَمِیتنِست. 16 امُو مَرد دَ عیلی گُفت: ”ما از خطِ جنگ اَمدیم؛ اَرے، ما اِمروز از جنگ دُوتا کدیم.“ عیلی پُرسِید: ”باچِه مه، چی گپ شُد؟“ 17 خبررَسان دَ جواب شی گُفت: ”لشکرِ اِسرائیل از پیشِ فَلَسطِینیا دُوتا کد و دَ مینکلِ قَومِ اِسرائیل غَدر یگ کُشتارِ کٹه رُخ دَد؛ دُو باچِه تُو حُفنی و فِینحاس ام کُشته شُد و صندُوقِ خُدا ره فَلَسطِینیا گِرِفت.“ 18 وختِیکه اُو از صندُوقِ خُدا نقل کد، عیلی که دَ پالُوی درگِه شار دَ چَوکی خُو شِشتُد قد پُشت خُو اُفتَد و گَردون شی مَیده شُده مُرد، چراکه اُو یگ مَردِ پِیر و وَزن شی گِرَنگ بُود. اُو چِل سال قاضی بَنی اِسرائیل بُود.
19 بیری عیلی، خاتُونِ فِینحاس شِکامتُو بُود و وختِ زَیدونِ شی نزدِیک شُدُد. وختی اُو شِنِید که صندُوقِ خُدا ره فَلَسطِینیا گِرِفته و خُسُر و شُوی شی مُرده، اُو خَم شُده زَیید، چراکه دَردِ زَیدو دَ بَلِه ازُو اَمَد. 20 دَ وختِ مُردون شی خاتُونوی که دَ پالُوی شی ایسته بُود، دَزُو گُفت: ”غَم نَخور، چراکه باچه زَییدی.“ مگم اُو نَه جواب دَد و نَه شور خورد. 21 اُو دَ وختِ زَیدو نِلغه ره «اِیخابود»b نام کد، چُون مقصد شی اینی بُود: ”جلال-و-بُزُرگی از اِسرائیل رفت،“ چراکه صندُوقِ خُدا ره فَلَسطِینیا گِرِفتُد و خُسُر و شُوی شی مُردُد. 22 پس اُو گُفت: ”جلال-و-بُزُرگی از اِسرائیل رفت، چراکه صندُوقِ خُدا ره فَلَسطِینیا گِرِفت.“