فصلِ سِوّم
خُداوند قد سموئیل توره مُوگیه
1 امُو باچه، یعنی سموئیل دَ پیشِ عیلی خِدمتِ خُداوند ره مُوکد. دَ امزُو روزا کلامِ خُداوند کَم میمَد و رویا غَدر کم دِیده مُوشُد. 2 دَ امزُو غَیت یگ شاو عیلی دَ جاگِه خُو خاو بُود و چِیمای شی شُروع دَ خِیره شُدو کدُد، دَ اندازِه که دِیده نَمِیتنِست؛ 3 چِراغِ خُدا هنوز گُل نَشُدُد و سموئیل دَ خانِه خُداوند، دَ جایی که صندُوقِ خُدا بُود، خاو کدُد.
4 اوخته خُداوند سموئیل ره کُوی کد و سموئیل گُفت: ”اَمر کُو صاحِب.“ 5 و دَوِیده پیشِ عیلی رفت و گُفت: ”اینه، حاضِر اَستُم؛ تُو مَره کُوی کدی.“ اُو گُفت: ”ما تُو ره کُوی نَکدیم؛ بورُو، خاو کُو.“ پس اُو رفته خاو کد. 6 خُداوند بسم اُو ره کُوی کد: ”سموئیل!“ و سموئیل باله شُده پیشِ عیلی رفت و گُفت: ”اینه، حاضِر اَستُم؛ تُو مَره کُوی کدی.“ مگم اُو گُفت: ”باچِه مه، ما تُو ره کُوی نَکدیم؛ بورُو، خاو کُو.“ 7 سموئیل تا ھنوز خُداوند ره نَمِیشنَخت، چُون کلامِ خُداوند تا اُو غَیت دَزُو نازِل نَشُدُد. 8 خُداوند دفعِه سِوّم سموئیل ره کُوی کد و اُو باله شُده پیشِ عیلی رفت و گُفت: ”اینه، حاضِر اَستُم؛ تُو مَره کُوی کدی.“ اوخته عیلی فامِید که خُداوند اُو باچه ره کُوی کده. 9 و عیلی دَ سموئیل گُفت: ”بورُو، خاو کُو و اگه بسم تُو ره کُوی کد، بُگی: ’خُداوندا اَمر کُو، خِدمتگار تُو مِیشنَوه.‘“ پس سموئیل رفته دَ جای خو خاو کد.
10 اوخته خُداوند اَمَده ایسته شُد و رقمِ دَفعه های پیش کُوی کده گُفت: ”سموئیل! سموئیل!“ و سموئیل گُفت: ”اَمر کُو، خِدمتگار تُو مِیشنَوه.“
11 و خُداوند دَ سموئیل گُفت: ”اینه، ما دَ اِسرائیل کاری مُونُم که گوشای هر کسی که بِشنَوه، دَ جرِینگَس بییه. 12 دَ امزُو روز هر چِیزی که دَ بارِه خانَوارِ عیلی گُفتُم، از شُروع تا آخِر دَ بَلِه ازُو عملی مُونُم. 13 چُون ما دَزُو خبر دَدیم که خانَوارِ ازُو ره بخاطرِ گُناهی که اُو مِیدَنه تا اَبَد جَزا مِیدیُم، چراکه باچه های شی دَ بَلِه خُو نالَت اَوُردa و اُو اُونا ره مَنع نَکد. 14 امزی خاطر دَ بارِه خانَوارِ عیلی قَسم خوردُم که گُناهِ خانَوارِ عیلی دَ وسِیلِه قُربانی و هدیه تا اَبَد کِفاره نَمُوشه.“
15 سموئیل تا صَباح خاو کد و صَباح باله شُده درگه ھای خانِه خُداوند ره واز کد. سموئیل ترس مُوخورد که رویا ره دَ عیلی نقل کُنه. 16 مگم عیلی سموئیل ره کُوی کده گُفت: ”سموئیل، باچِه مه.“ اُو گُفت: ”اَمر کُو صاحِب.“ 17 عیلی پُرسان کد: ”خُداوند دَز تُو چی گُفت؟ از مه تاشه نَکُو. خُدا دَ حق تُو امُو چِیز، بَلکِه کَلوتر ازُو ره انجام بِدیه، اگه تُو یگ چِیز ره ام از تمامِ تورای که دَز تُو گُفته از مه تاشه کنی.“ 18 پس سموئیل پگِ چِیزا ره دَزُو نقل کد و هیچ چِیز ره ازُو تاشه نَکد. اوخته عیلی گُفت: ”اُو خُداوند اَسته؛ هر چِیزی که دَ نظرِ ازُو خُوب معلُوم مُوشه، امُو ره انجام بِدیه.“
19 سموئیل کٹه شُده مورفت و خُداوند قد ازُو بُود و نَمی‌ایشت که یگ تورِه شی ام دَ زمی بوفته. 20 و تمامِ اِسرائیل از منطقِه دان تا بِئیرشِبِع فامِید که سموئیل بحَیثِ نَبی خُداوند مُقرَر شُده. 21 خُداوند دَ شِیلوه ظاهِر شُده مورفت، چُون خُداوند دَ شِیلوه خود ره دَ وسِیلِه کلام خُو دَ سموئیل ظاهِر مُوکد.