فصلِ دوازدَهُم
یفتاح و طایفِه اِفرایم
1 مَردای اِفرایم جم شُده طرفِ صَفون تیر شُد و دَ یفتاح گُفت: ”چرا بَلدِه جنگ کدو قد عمونیا تنهای خُو رفتی و مو ره کُوی نَکدی که قد تُو قَتی مورَفتی؟ آلی مو خانِه تُو ره دَ سر تُو دَر مِیدی.“ 2 یفتاح دَزوا گُفت: ”ما و قَوم مه قد عمونیا جنگِ سخت دَشتی؛ وختِیکه ما شُمو ره کُوی کدُم، شُمو مَره از دِستِ ازوا خلاص نَکدِید. 3 پس وختی دِیدُم که شُمو مَره از دِستِ ازوا خلاص نَمُونِید، خُون خُو ره دَ قفِ اَلغِه خُو گِرِفته، دَ خِلافِ عمونیا رفتُم و خُداوند اُونا ره دَ دِستِ ازمه تسلِیم کد. پس چرا اِمروز دَ پیش مه اَمَدید که قد مه جنگ کنِید؟“
4 اوخته یفتاح پگِ مَردای جِلعاد ره جَم کد و قد اِفرایم جنگ کد؛ و مَردای جِلعاد اِفرایم ره شِکست دَد، چُون مَردای اِفرایم گُفتُد: ”اَی مردُمِ جِلعاد، شُمو دُوتا کدَگی_های اِفرایم اَستِید که دَ مینکلِ اِفرایم و دَ مینکلِ مَنَسّی زِندگی مُونِید.“ 5 مردُمِ جِلعاد راه_های تیر شُدو از دریای اُردُن ره دَ رُوی مَردای اِفرایم بسته کد؛ هر غَیتِیکه یکی از دُوتا کَدَگی_های اِفرایم اَمَده مُوگُفت: ”مَره بیلِید که تیر شُنُم،“ مَردای جِلعاد دَز شی مُوگُفت: ”آیا تُو اِفرایمی اَستی؟“ اگه مُوگُفت: ”نَه،“ 6 اوخته دَزُو مُوگُفت: «شِبولِت» بُگی! و اُو «سِبولِت» مُوگُفت، چُون نَمِیتنِست صَحیح تلفُظ کنه، پس اُو ره گِرِفته دَ امُونجی، یعنی دَ نزدِیکِ راه_های تیر شُدو از دریای اُردُن مُوکُشت. دَ امزُو غَیت چِل و دُو هزار نفرِ اِفرایمیا کُشته شُد.
7 یفتاح مُدَتِ شَش سال بَنی اِسرائیل ره رهبری کد. اوخته یفتاحِ جِلعادی فَوت کد و دَ یکی از شارای جِلعاد دَفن شُد.
قاضی اِبصان، ایلون و عَبدون
8 بعد ازُو اِبصانِ بَیت-لَحَمی بَنی اِسرائیل ره رهبری کد. 9 اِبصان سی باچه دَشت و سی دُختر، اُو دُخترون خُو ره دَ بُرو از اَولادِ بابِه خُو دَده بُود و سی دُختر ره از بُرو بَلدِه باچه_های خُو اَوُردُد. اُو مُدَتِ هفت سال رهبرِ بَنی اِسرائیل بُود. 10 اوخته اِبصان فَوت کد و دَ بَیت-لَحَم دَفن شُد.
11 بعد ازُو ایلونِ زِبُولونی بَنی اِسرائیل ره رهبری کد؛ و اُو مُدَتِ دَه سال رهبرِ بَنی اِسرائیل بُود. 12 اوخته ایلونِ زِبُولونی فَوت کد و دَ اَیَلون دَ سرزمِینِ زِبُولُون دَفن شُد.