فصلِ دَهُم
دُو شیپُورِ نُقره‌یی
1 خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 2 ”بَلدِه خُو دُو شیپُورِ نُقره‌یی جور کُو؛ اُونا ره از نُقرِه چکُشکاری شُده جور کُو؛ و اُونا ره بَلدِه کُوی کدونِ جماعت و بَلدِه کوچ دَدونِ خَیمه‌گاه اِستِفاده کُو.
3 وختِیکه ھر دُوی ازوا زَده مُوشه، پگِ جماعت باید دَ پیشِ ازتُو دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات جَم شُنه. 4 لیکِن اگه یگ شی زَده مُوشه، اوخته تنها رهبرا یعنی کٹه‌کَلونای طایفه های بَنی اِسرائیل دَ پیش تُو جَم شُنه. 5 وختِیکه آوازِ شیپُور ره بِلند-و-دِراز بُر مُونِید، خَیمه‌گاه های که طرفِ شَرق اَسته باید کوچ کُنه. 6 وختِیکه دفعِه دوّم آوازِ شیپُور ره بِلند-و-دِراز بُر مُونِید، خَیمه‌گاه های که طرفِ جنُوب اَسته باید کوچ کُنه. بَلدِه کوچ دَدونِ ازوا باید آوازِ شیپُور بِلند-و-دِراز بُر شُنه. 7 بَلدِه جَم کدونِ جماعت باید شیپُور بِزَنِید، ولے آوازِ شیپُور ره بِلند-و-دِراز بُر نَکُنِید.
8 تنها باچه های ھارُون که پیشوا اَسته باید شیپُور ها ره بِزَنه. اِی بَلدِه شُمو دَ تمامِ نسل های شُمو یگ قانُونِ دایمی اَسته. 9 وختی شُمو دَ سرزمِین خُو دَ ضِدِ دُشمونی که قد شُمو دُشمَنی مُونه دَ جنگ مورِید، شُمو باید آوازِ شیپُور ها ره بِلند-و-دِراز بُر کُنِید تا شُمو دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ یاد اَوُرده شُنِید و از چنگِ دُشمنای خُو نِجات پَیدا کُنِید. 10 امچُنان دَ روزای خوشی خُو، یعنی دَ عِید ها و دَ اوّلِ ماه های خُو وختِیکه قُربانی ھای سوختَنی و قُربانی ھای سلامَتی خُو ره تقدِیم مُونِید، آوازِ شیپُور های نُقره‌یی ره بُر کُنِید تا اُونا از طرفِ ازشُمو دَ عِنوانِ یادگاری دَ حُضُورِ خُدای شُمو بَشه. ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم.“
کوچ کدو از بیابونِ سِینا و ترتِیب شی
11 دَ بِیستُمِین روزِ ماهِ دوّمِ سالِ دوّم،a آوُر از بَلِه جایگاهِ صندُوقِ شهادَتb باله شُد 12 و بَنی اِسرائیل از بیابونِ سِینا کوچ کده دَ سَفر خُو اِدامه دَد تا وختِیکه آوُر دَ بیابونِ پاران ایسته شُد. 13 اُونا بَلدِه اوّلِین دَفعه دَ اَمرِ خُداوند که دَ وسِیلِه مُوسیٰ شُدُد، کوچ کد. 14 لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه یهُودا زیرِ بَیرَق خُو اوّل کوچ کد و سرکردِه تمامِ لشکر نَحشون باچِه عمِیناداب بُود. 15 سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه یسّاکار نَتَنائیل باچِه صوغَر بُود 16 و سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه زِبُولُون اِلیاب باچِه حیلون بُود.
17 اوخته جایگاهِ مُقَدَّس تاه اَوُرده شُد و اَولادِه جِرشون و اَولادِه مِراری که جایگاه ره مُوبُرد، کوچ کد.
18 بعد ازوا لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه رئوبین زیرِ بَیرَق خُو کوچ کد و سرکردِه تمامِ لشکر اِلِیصُور باچِه شِدیئور بُود. 19 سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه شِمعون شلُومِیئیل باچِه صُوری‌شَدای بُود 20 و سرکردِه طایفِه اَولادِه جاد اِلیاساف باچِه دعوئیل بُود.
21 اوخته قُهاتیا که چِیزای مُقَدَّس ره مُوبُرد، کوچ کد؛ و پیش از رَسِیدونِ ازوا لازِم بُود که خَیمِه مُقَدَّس ایستَلجی شُنه.
22 بعد ازوا لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه اِفرایم زیرِ بَیرَق خُو کوچ کد و سرکردِه تمامِ لشکر اِلِیشَمَع باچِه عمِیهُود بُود. 23 سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه مَنَسّی جَمَلِیئیل باچِه فدهصُور بُود 24 و سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه بِنیامِین اَبِیدان باچِه جدعونی بُود.
25 و از پُشتِ ازوا لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه دان زیرِ بَیرَق خُو کوچ کد که دَ آخِرِ تمامِ خَیمه‌گاه ها بُود و سرکردِه تمامِ لشکر اَخِیعِزِر باچِه عمِیشَدای بُود. 26 سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه اَشِیر فَجعِیئیل باچِه عُکران بُود 27 و سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه نَفتالی اَخِیرَع باچِه عینان بُود. 28 اِی بُود ترتِیبِ حَرکتِ بَنی اِسرائیل قد لشکر های ازوا، وختِیکه اُونا کوچ کد.
29 اوخته مُوسیٰ دَ حوباب خُسُربِرِه خُو که باچِه رعوئیل مِدیانی بُود گُفت: ”مو دَ امزُو جای کوچ مُونی که خُداوند دَ بارِه شی دَز مو گُفت: ’ما اُو سرزمی ره دَز شُمو مِیدیُم.‘ قد ازمو بیه و مو قد تُو خُوبی مُونی، چراکه خُداوند بَلدِه اِسرائیل وعدِه چِیزای خُوب ره دَده.“ 30 مگم اُو دَ مُوسیٰ گُفت: ”ما نَمییُم، بَلکِه پس دَ سرزمِینِ خود خُو و دَ پیشِ قَومای خُو مورُم.“ 31 مُوسیٰ گُفت: ”مو ره ایله نَکُو، چُون تُو بَلَد اَستی که دَ بیابو مو دَ کُجا خَیمه بِزَنی و تُو مِیتَنی بَلدِه ازمو چِیم اَلّی بَشی. 32 اگه قد ازمو بییی، هر خُوبی ره که خُداوند دَ حقِ ازمو کُنه، امُو خُوبی ره مو ام دَ حقِ ازتُو مُوکُنی.“
33 پس اُونا از کوهِ خُداوند کوچ کده سِه روز سَفر کد و صندُوقِ عھدِ خُداوند دَ امزی سَفرِ سِه روزه پیش پیشِ ازوا حَرکت مُوکد تا یگ اِستراحتگاه بَلدِه ازوا پَیدا کُنه. 34 وختِیکه اُونا از خَیمه‌گاه رَیی مُوشُد، آوُرِ خُداوند دَ غَیتِ روز دَ بَلِه سرِ ازوا بُود.
35 ھر وختِیکه صندُوقِ عهد حَرکت مُوکد، مُوسیٰ مُوگُفت:
”اَی خُداوند، باله شُو،
بیل که دُشمنای تُو تِیت‌پَرَک شُنه
و کسای که از تُو بَد مُوبره، از حُضُور تُو دُوتا کُنه.“
36 و هر وختِیکه صندُوقِ عهد ایشته مُوشُد، اُو مُوگُفت:
”اَی خُداوند، دَ پیشِ هزاران هزار اَولادِه اِسرائیل پس بیه.“