فصلِ بِیست و چارُم
قانُون دَ بارِه چِراغدان و میزِ نان
1 خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 2 ”دَ بَنی اِسرائیل اَمر کُو که روغونِ خالِصِ زَیتُونِ کُفته شُده بَلدِه چِراغ ها بیره تا چِراغ ها دایم روشو بَشه. 3 هارُون باید چِراغا ره دَ مَنِه خَیمِه مُلاقات دَ بُرونِ پردِه صندُوقِ شهادَت آماده کُنه، تاکه از شام تا صُبح دَ حُضُورِ خُداوند همیشه روشو بَشه. اِی بَلدِه تمامِ نسل های شُمو یگ حُکمِ دایمی اَسته. 4 هارُون باید چِراغا ره همیشه دَ بَلِه چِراغدانِ طِلّای خالِصa دَ حُضُورِ خُداوند آماده نِگاه کُنه.
نانِ مُقَدَّس
5 از بِهترِین آرد بِگِیر و ازُو دوازده نانِ ٹِکی پُخته کُو، هر کُدَم شی دُو حِصّه از دَه حِصِّه یگ ایفه بَشه. 6 اوخته اُونا ره دَ دُو قطار، دَ هر قطار شَش نان دَ بَلِه میزی که قد طِلّای خالِص پوشَنده شُده دَ حُضُورِ خُداوند بِچِین. 7 دَ بَلِه هر قطارِ نان، بُخورِ خوشبُوی خالِص ره بیل تا دَ عِنوانِ نشانی نان تقدِیم شُنه و یگ هدیِه خاص بَلدِه خُداوند بَشه. 8 هر روزِ آرام هارُون باید اُونا ره دَ حُضُورِ خُداوند دَ ترتِیب بِچِینه؛ اِی یگ تعهُدِ دایمی از طرفِ بَنی اِسرائیل اَسته. 9 نان ها از هارُون و باچه‌گون شی مُوشه که باید اُونا ره دَ یگ جای مُقَدَّس بُخوره، چُون امی نان ها از هدیه های خاصِ خُداوند بَلدِه ازُو کامِلاً مُقَدَّس اَسته. اِی حقِ دایمی ازُو اَسته.“
مجازاتِ آدمِ کُفرگوی
10 دَ امزُو غَیت باچِه یگ خاتُونِ اِسرائیلی که آتِه شی یگ مردِ مِصری بُود، بُر شُده دَ مینکلِ بَنی اِسرائیل اَمَد؛ و باچِه خاتُونِ اِسرائیلی قد یگ نفرِ اِسرائیلی دَ مَنِه خَیمه‌گاه جنگ کد. 11 اوخته باچِه خاتُونِ اِسرائیلی کُفرگویی کده نامِb خُداوندc ره نالَت کد. پس مردُم اُو ره گِرِفته دَ پیشِ مُوسیٰ اَوُرد. نامِ آبِه امزُو باچه شِلومِیت دُخترِ دِبری از طایفِه دان بُود. 12 اُونا امُو باچه ره دَ بَندی‌خانه اَندخت تا خاست-و-اِرادِه خُداوند بَلدِه ازوا معلُوم شُنه.
13 و خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 14 ”امُو کسی که نالَت کده، اُو ره از خَیمه‌گاه بُرو بُبر و پگِ کسای که شِنِیده دِستای خُو ره دَ سرِ ازُو بیله و بعد ازُو تمامِ جماعت اُو ره سنگسار کُنه. 15 قد بَنی اِسرائیل توره گُفته بُگی، ’هر کسی که خُدای خُو ره نالَت کُنه، جَزای گُناهِ خُو ره مِینگره. 16 و هر کسی که دَ نامِ خُداوند کُفرگویی کُنه، اُو حتماً باید کُشته شُنه. تمامِ جماعت باید اُو ره سنگسار کُنه، چی بیگَنه بَشه، چی اِسرائیلی اَصلی. یگ نفر وختِیکه دَ نامِ خُداوند کُفرگویی مُونه، اُو باید کُشته شُنه.
17 هر کسی که یگ آدم ره بُکُشه، اُو باید کُشته شُنه. 18 هر کسی که یگ حَیوان ره بُکُشه باید تاوانِ ازُو ره بِدیه، یعنی جان دَ عِوَضِ جان. 19 هر کسی که همسایِه خُو ره عَیبی کُنه، امُو کار ره که اُو کده، امُو کار باید دَ حقِ ازُو انجام دَده شُنه: 20 یعنی مَیده کدو دَ عِوَضِ مَیده شُدَ‌گی، چِیم دَ عِوَضِ چِیم، دَندو دَ عِوَضِ دَندو؛ خُلاصه امُو رقم که امُو نفر ره عَیبی کده، امُو رقم خودِ ازُو باید عَیبی شُنه. 21 کسی که یگ حَیوان ره بُکُشه، تاوان شی ره باید بِدیه، لیکِن کسی که اِنسان ره بُکُشه، اُو باید کُشته شُنه. 22 شُمو باید بَلدِه بیگَنه و اِسرائیلی اَصلی یگ قانُون دَشته بَشِید؛ ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم.‘“
23 اوخته مُوسیٰ امی چِیزا ره دَ بَنی اِسرائیل گُفت و اُونا امُو نفرِ کُفرگوی ره از خَیمه‌گاه بُرو بُرده سنگسار کد. بَنی اِسرائیل امُو رقم کد که خُداوند دَ مُوسیٰ اَمر کدُد.