47
پس یوسُف رفت و دَ فِرعَون خبر دَده گُفت: ”آته و بِرارون مه قد گلّه ها و رمه ها و پگِ دارایی خُو از سرزمِینِ کِنعان اَمَده و فِعلاً دَ منطقِه جوشَن اَسته.“ 2 و یوسُف از بَین بِرارون خُو پَنج نفر ره گِرِفت و اُونا ره دَ فِرعَون معرفی کد. 3 و فِرعَون ازوا پُرسان کده گُفت: ”کِسب-و-کار شُمو چی اَسته؟“اُونا دَ جوابِ فِرعَون گُفت: ”غُلامای شُمو چوپو اَسته، امُو رقم که بابه‌کَلونای مو بُود.“ 4 اُونا اِدامه دَده دَ فِرعَون گُفت: ”مو اَمَدے تا دَ عِنوانِ بیگَنه دَ اِی سرزمی زِندگی کُنی، چُون کُدَم چراگاه بَلدِه رمه های غُلامای شُمو نَمَنده، چراکه قحطی شَدِید دَ سرزمِینِ کِنعان اِدامه دَره. و آلی خاهِش مُونی که دَ غُلامای خُو اِجازه بِدی تا دَ منطقِه جوشَن زِندگی کُنی.“
5 اوخته فِرعَون دَ یوسُف گُفت: ”خُوبه که آته و بِرارون تُو دَ پیش تُو اَمَده. 6 سرزمِینِ مِصر دَ پیشِ رُوی تُو اَسته؛ آته و بِرارون خُو ره دَ خُوبتَرِین منطقِه سرزمِین جای بِدی؛ اُونا ره دَ منطقِه جوشَن جای-دَ-جای کُو. و اگه مِیدَنی که دَ بَینِ ازوا آدمای باتجربه اَسته، اُونا ره مسئُولِ گلّه های خود مه مُقرَر کُو.“
7 اوخته یوسُف آتِه خُو یعقُوب ره اَوُرده دَ حُضُورِ فِرعَون پیش کد و یعقُوب فِرعَون ره بَرکت دَد. 8 و فِرعَون از یعقُوب پُرسان کد: ”تُو چند ساله اَستی؟“
9 یعقُوب دَ فِرعَون جواب دَده گُفت: ”سال های آوارگی مه یگ صد و سی سال اَسته. سال های عُمرِ مه کم و سخت بُوده و دَ سال های آوارگی بابه‌کَلونای مه نَمِیرَسه.“ 10 اوخته یعقُوب دُوباره فِرعَون ره بَرکت دَد و از پیش شی بُرو رفت.
11 پس یوسُف آته و بِرارون خُو ره جای-دَ-جای کد و اُونا ره دَ خُوبتَرِین منطقِه سرزمِینِ مِصر، یعنی دَ منطقِه رَعمسیسa جای دَد، امُو رقم که فِرعَون اَمر کدُد. 12 و یوسُف بَلدِه آته و بِرارون خُو و تمامِ خانَوارِ آتِه خُو دَ مُطابِقِ عَیالِ ازوا مَوادِ خوراکه تَهیه مُوکد.
نتِیجِه قحطی
13 دَ تمامِ سرزمی هیچ نان پَیدا نَمُوشُد، چراکه قحطی کَلو شَدِید بُود. سرزمِینِ مِصر و سرزمِینِ کِنعان بخاطرِ قحطی از حال رَفتُد. 14 یوسُف تمامِ پَیسه های ره که دَ سرزمِینِ مِصر و سرزمِینِ کِنعان بُود، دَ عِوَضِ غَلّه-و-دانِه که مردُم میخرِید، گِرِفت و دَ خانِه فِرعَون اَوُرد. 15 وختِیکه پَیسه از سرزمِینِ مِصر و سرزمِینِ کِنعان خلاص شُد، تمامِ مِصریا پیشِ یوسُف اَمَده گُفت: ”دَز مو نان بِدی. چرا میلی که مو دَ پیشِ چِیمای تُو بُمُری، چُون پَیسِه مو تامو شُده.“
16 یوسُف گُفت: ”چارپایای خُو ره بیرِید و ما دَ عِوَض چارپایای شُمو دَز شُمو غَلّه-و-دانه مِیدُم.“ 17 پس اُونا چارپایای خُو ره دَ پیش یوسُف اَوُرد و اُو دَ عِوَضِ اَسپ ها، رمه، گلّه و اُلاغ ها دَزوا نان دَد. اَرے، دَمزُو سال اُو دَ عِوَضِ تمامِ چارپایای ازوا بَلدِه ازوا خوراکه-باب تَهیه کد.
18 وختِیکه امُو سال خلاص شُد، اُونا دَ سالِ دِیگِه شی دَ پیشِ یوسُف اَمَده گُفت: ”از بادار مو تاشه نِییه که پَیسِه مو تامو شُده و چارپایای مو ام دَ بادار مو تعلُق گِرِفته. بَغَیر از جان و زمِین مو دِیگه هیچ چِیز نَمَنده که دَ حُضُورِ بادار خُو پیش کنی. 19 چرا میلی که مو و زمِینای مو دَ پیشِ چِیمای شُمو از بَین بوری؟ مو و زمِینای مو ره دَ عِوَضِ نان بِخر و مو قد زمِینای خُو غُلامای فِرعَون مُوشی. فقط دَز مو گندُمِ تُخمی بِدی تا زِنده بُمَنی و نَمُری و زمی ام بوره نَشُنه.“
20 دَمزی رقم یوسُف تمامِ زمِینای مِصر ره بَلدِه فِرعَون خرِید. پگِ مِصریا زمِینای خُو ره سَودا کد، چراکه قحطی دَ بَلِه ازوا سخت اِدامه دَشت. پس زمِینا از فِرعَون شُد 21 و یوسُف مردُم ره از سر تا سرِ مِصر دَ شارا اِنتِقال دَده غُلام جور کد. 22 مگم اُو زمِینای پیشوایو ره نَخَرِید، چراکه بَلدِه پیشوایو از طرفِ فِرعَون حقِ خوراک تعیِین شُدُد و اُونا از حقِ خوراکِ که فِرعَون دَزوا مِیدَد، مُوخورد. امزی خاطر اُونا زمِینای خُو ره سَودا نَکد.
23 یوسُف دَ مردُم گُفت: ”اینه اِمروز شُمو ره و زمِینای شُمو ره بَلدِه فِرعَون خرِیدُم؛ دَ اِینجی گندُمِ تُخمی بَلدِه شُمو اَسته، بُبرِید و زمِینا ره کِشت کُنِید. 24 وختِیکه فصلِ دِرَو رسِید، از پَنج حِصّه یگ حِصِّه حاصِلات ره دَ فِرعَون بِدِید و چار حِصِّه شی از شُمو بَشه تا بَلدِه زمِینا تُخم بَشه و بَلدِه خودون شُمو و خانَوار شُمو و بچکِیچای شُمو خوراک.“
25 اُونا گُفت: ”شُمو جان مو ره نِجات دَدِید. بادار مو، نظرِ لُطف شُمو دَ بَلِه مو اَسته؛ اینه، مو غُلامای فِرعَون اَستی.“ 26 پس یوسُف اِی قانُون ره دَ سرزمِینِ مِصر اِعلان کد که از پَنج حِصّه یگ حِصِّه حاصِلات دَ فِرعَون دَده شُنه. اِی قانُون تا اِمروز حاکِم اَسته. فقط زمِینای پیشوایو دَ فِرعَون تعلُق نَگِرِفت.
آخِری خاهِشِ یعقُوب
27 دَمزی رقم اِسرائیلb قد خانَوار خُو دَ سرزمِینِ مِصر دَ منطقِه جوشَن جای-دَ-جای شُد؛ اُونا دَ اُونجی مال-و-دارایی دَ دِست اَوُرد و باروَر شُده غَدر کَلو شُد. 28 یعقُوب مُدَتِ هفده سال دَ سرزمِینِ مِصر زِندگی کد و سال های عُمرِ یعقُوب یگ صد و چِل و هفت سال بُود. 29 وختِیکه زمانِ مُردونِ اِسرائیل نزدِیک شُد، باچِه خُو یوسُف ره کُوی کده دَز شی گُفت: ”اگه نظرِ لُطف تُو دَ بَلِه مه اَسته، دِست خُو ره دَ زیرِ ران مه بیل و قَسم بُخور که دَ حق مه اینی مُحَبَت و مِهربانی ره مُونی: مَره دَ مِصر دَفن نَکُو. 30 وختِیکه مُردُم و قد بابه‌کَلونای خُو یگجای شُدُم، مَره از مِصر بُبر و دَ قَبرِستونِ بابه‌کَلونای مه دَفن کُو.“ و یوسُف گُفت: ”هر چِیزی که گُفتی امُو رقم مُونُم.“ 31 اِسرائیل گُفت: ”دَز مه قَسم بُخور!“ و یوسُف بَلدِه شی قَسم خورد. اوخته اِسرائیل دَ سرِ بِستر خُو خَم شُده عِبادت کد.