پَیدایش 38

یهُودا و تامار

دَمزُو روزا یهُودا بِرارای خُو ره ایله کده دَ پیشِ یگ آدمِ عَدُولامی که حِیره نام دَشت رفت و قد ازُو شِشت. ‏2 دَ اُونجی یهُودا دُخترِ یگ آدمِ کِنعانی ره که نام شی شُوعا بُود دِید و اُو ره خاتُو کده قد شی خاو شُد. ‏3 امُو خاتُو حامِله شُده یگ باچه پَیدا کد و یهُودا اُو ره عیر نام ایشت. ‏4 اُو بسم حامِله شُد و باچه دَ دُنیا اَوُرد و اُو ره اونان نام ایشت. ‏5 اُو باز ام یگ باچه پَیدا کد و نام شی ره شیلا ایشت. وختِیکه اُو ره پَیدا کد، یهُودا دَ منطقِه کِزِیب بُود.

‏6 و یهُودا بَلدِه عیر باچِه اوّلباری خُو خاتُو گِرِفت. نامِ ازُو دُختر تامار بُود. ‏7 مگم عیر باچِه اوّلباری یهُودا دَ نظرِ خُداوند آدم شرِیر بُود. پس خُداوند اُو ره از بَین بُرد. ‏8 اوخته یهُودا دَ اونان گُفت: ”قد خاتُونِ بِرار خُو توی کُو و حقِ ایوَری خُو ره دَ جای بَیر تا بَلدِه بِرار تُو نسل پَیدا شُنه.“ ‏9 لیکِن اونان که مُوفامِید، اُو نسل از خود شی نَمُوشه، اُو هر وختِیکه قد خاتُونِ بِرار خُو خاو مُوکد، از اَولاد پَیدا شُدو جِلَوگِیری مُوکد تا دَ بِرار خُو نسل پَیدا نَکنه. ‏10 اِی کار دَ نظرِ خُداوند بَد خورد و خُداوند اونان ره ام از بَین بُرد. ‏11 اوخته یهُودا دَ بیری خُو تامار گُفت: ”بورُو دَ خانه آتِه خُو و بیوه بُمَن تا غَیتِیکه باچِه مه شیلا کٹه شُنه.“ چُون قد خود خُو گُفت: ”نَشُنه که شیلا ام رقمِ بِرارون خُو از بَین بوره.“ پس تامار رفته دَ خانِه آتِه خُو شِشت.

‏12 بعد از وختای کَلو دُخترِ شُوعا یعنی خاتُونِ یهُودا فَوت کد. وختِیکه روزای ماتمِ یهُودا تیر شُد، اُو قد دوست خُو حِیرِه عَدُولامی دَ پیشِ گوسپو کَلگرای خُو دَ منطقِه تِمنه رفت. ‏13 و دَ تامار خبر دَده شُد که ”اینه، خُسُر تُو بَلدِه کَل کدونِ رَمِه خُو دَ تِمنه موره.“ ‏14 اوخته اُو کالای بیوَگی خُو ره بُر کد و یگ چادر دَ سر خُو اَندخته رُوی خُو ره پُوٹ کد و دَ دَمِ درگِه شارِ عینایم دَ راهِ تِمنه شِشت، چُون اُو دِید که شیلاه کٹه شُده مگم یهُودا اُو ره بَلدِه شیلا خاتُو نَکده. ‏15 وختی یهُودا اُو ره دِید، خیال کد که اُو فاحِشه یَه، چراکه اُو رُوی خُو ره پُوٹ کدُد. ‏16 پس دَ بغلِ راه سُون ازُو رفته دَزُو گُفت: ”بیه قد مه یگ جای شُو،“ چُون یهُودا نَمِیدَنِست که اُو بیری شی اَسته. تامار گُفت: ”بَلدِه مه چِیزخیل مِیدی که قد مه یگجای مُوشی؟“ ‏17 یهُودا گُفت: ”از گَلِه خُو یگ بُزغله دَز تُو رَیی مُونُم.“ تامار گُفت: ”اگه یَگو چِیز تا وختِ رَیی کدونِ بُزغله گِرَو بِدی، صَحیح اَسته.“ ‏18 یهُودا گُفت: ”چِیزخیل دَز تُو گِرَو بِدُم؟“ اُو گُفت: ”مُهر و بَند شی ره قد تَیاقی که دَ دِست تُو اَسته.“ پس یهُودا اُونا ره دَز شی دَد و قد ازُو خاو شُد و تامار دَ وسِیلِه ازُو حامِله شُد. ‏19 اوخته تامار باله شُده رفت و چادر ره از بَلِه خُو دُور کده دُوباره کالای بیوَگی خُو ره پوشِید.

‏20 بعد ازُو یهُودا بُزغله ره از دِستِ دوستِ عَدُولامی خُو رَیی کد تا چِیزای گِرَوی ره از پیشِ امزُو خاتُو پس بِگِیره، مگم حِیره اُو ره پَیدا نَتنِست. ‏21 اُو از مردُمِ اُونجی پُرسان کد: ”امُو فاحِشِه که دَ عینایم دَ دَمِ راه شِشتُد، کُجا اَسته؟“ اُونا گُفت: ”هیچ فاحِشِه دَ اِینجی نَبُوده.“ ‏22 و حِیره پیشِ یهُودا پس اَمَد و گُفت: ”اُو ره پَیدا نَتنِستُم و مردُمِ امزُو جای ام مُوگه، ’هیچ فاحِشه دَ اِینجی نَبُوده.‘“ ‏23 یهُودا گُفت: ”بیل که امُو چِیزا ره بَلدِه خُو نِگاه کنه، نَشُنه که مو رَسوا شُنی. دَ هر حال ما بُزغله ره دَزُو رَیی کدُم مگم تُو اُو ره پَیدا نَتنِستی.“

‏24 تَقرِیباً سِه ماه بعد دَ یهُودا گُفته شُد که ”بیری تُو تامار فاحِشَگی کده و دَ نتِیجِه فاحِشَگی حامِله شُده.“ یهُودا گُفت: ”بورِید، اُو ره بیرِید تا دَر دَده شُنه.“ ‏25 دَ حالِیکه تامار ره بُرو میوُرد اُو یگ پَیغام بَلدِه خُسُر خُو رَیی کده گُفت: ”صاحِب امزی چِیزا مَره حامِله کده.“ و اِدامه دَده گُفت: ”توخ کُو که امی مُهر و بَند شی و امی تَیاق از کِی اَسته؟“ ‏26 یهُودا امُو چِیزا ره شِنَخت و گُفت: ”اُو از مه کده عادِلتَر اَسته، چراکه ما اُو ره بَلدِه باچِه خُو شیله نَگِرِفتُم.“ و یهُودا دِیگه قد ازُو خاو نَشُد. ‏27 وختِیکه زمانِ زَیدونِ تامار رسِید معلُوم شُد که دُوگنی دَ کَورِه شی اَسته. ‏28 دَ وختِ زَیدو یکی از باچه ها دِست خُو ره بُر کد و دایی یگ تارِ سُرخ ره گِرِفته دَ بندِ دِست شی بسته کد و گُفت: ”اِی اوّل بُرو اَمَد.“ ‏29 مگم اُو دِست خُو ره پس کش کد و بِرار شی اوّل بُرو اَمَد. اوخته دایی گُفت: ”چِطور یگ رَخنه بَلدِه خُو واز کدی!“ امزی خاطر اُو ره فارِص نام ایشت. ‏30 بعد ازُو بِرار شی که تارِ سُرخ دَ دِست شی بُود بُرو اَمَد و اُو ره زارِح نام ایشت.