فصلِ بِیست و شَشُم
اِسحاق و اَبِیمَلِک
1 دَ امزُو سرزمی قحطی-و-گُشنَگی اَمَد مِثلِ قحطی که دَ زمانِ اِبراهِیم اَمدُد. و اِسحاق دَ شارِ جِرار دَ پیشِ اَبِیمَلِک پادشاهِ فَلسطِینیا رفت. 2 اوخته خُداوند دَزُو ظاهِر شُده گُفت: ”دَ مِصر نَرو؛ دَ سرزمِینی بِشی که ما دَز تُو مُوگُم. 3 پس دَ امزی سرزمی دَ عِنوانِ بیگَنه زِندگی کُو و ما قد تُو اَستُم و تُو ره بَرکت مِیدیُم، چُون ما تمامِ امزی سرزمِینا ره دَز تُو و اَولادِه تُو مُوبخشُم و وعدِه ره که قَسم خورده دَ آتِه تُو اِبراهِیم کدُم پُوره مُونُم. 4 نسل تُو ره رقم سِتاره های آسمو بےحِساب جور مُونُم و پگِ امزی سرزمِینا ره دَ اَولادِه تُو مِیدُم و تمامِ مِلَّت های دُنیا دَ وسِیلِه اَولادِه تُو بَرکت پَیدا مُونه، 5 چراکه اِبراهِیم از اَید مه شُد و وظِیفه، احکام، دستُورا و شریعت مَره دَ جای اَوُرد.“ 6 پس اِسحاق دَ جِرار شِشت.
7 وختِیکه مردُمِ ازُو جای دَ بارِه رِبِکا از اِسحاق پُرسان کد اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اِی خوار مه اَسته.“ اِسحاق ترس خورد که بُگیه ”اِی خاتُون مه یَه،“ چُون قد خود خُو گُفت: ”نَشُنه که مردُمِ امزی منطقه مَره از خاطرِ رِبِکا بُکُشه، چراکه اُو غَدر نُوربَند اَسته.“ 8 اِسحاق خیلی وخت ره دَ اُونجی تیر کدُد که یگ روز اَبِیمَلِک پادشاهِ فَلسطِینیا از کِلکِینِ قصر خُو بُرو ره توخ کد و دِید که اِسحاق قد خاتُون خُو رِبِکا شوخی-و-مزاق مُونه. 9 اَبِیمَلِک اِسحاق ره کُوی کده گُفت: ”اِی خاتُون تُو اَسته! چرا گُفتی که ’اِی خوار مه یَه؟‘“ اِسحاق دَ جواب شی گُفت: ”ما گُفتُم، نَشُنه که ما از خاطرِ ازُو کُشته شُنُم.“ 10 اَبِیمَلِک گُفت: ”اِی چی کار بُود که تُو دَ حقِ از مو کدی؟ کم مَندُد که یکی از مردُمای مو قد خاتُون تُو خاو شُنه و تُو بارِ گُناه ره بَلِه از مو بیری!“ 11 بعد ازُو اَبِیمَلِک دَ تمامِ مردُم اِعلان کده گُفت: ”هر کسی که دَ اِی آدم یا دَ خاتُون شی دِست بِزنه، اُو کُشته مُوشه.“ 12 اِسحاق دَ اُو سرزمی کِشت و کار کد و دَ امزُو سال صد برابر حاصِل گِرِفت، چراکه خُداوند اُو ره بَرکت دَد. 13 و اِسحاق آدمِ دَولتمَند شُد و تَرَقی کده مورَفت تاکه غَدر کَلو دَولتمَند شُد. 14 اُو رمه و گَله و غُلامای کَلو دَشت و فَلسطِینیا قد شی بَخِیلی مُوکد. 15 اُونا پگِ امزُو چاه های ره که خِدمتگارای آتِه شی دَ زمانِ آتِه شی اِبراهِیم کَندُد، کور کد و از خاک پُر کد.
16 اوخته اَبِیمَلِک پادشاه دَ اِسحاق گُفت: ”از دِیرِ مو کوچ کُو، چراکه تُو از مو کده کَلو زورتُو شُدے.“ 17 پس اِسحاق از اُونجی حَرکت کد و دَ درِّه جِرار خَیمه زَده جای-دَ-جای شُد. 18 اِسحاق چاه های آو ره که دَ دَورونِ آتِه شی اِبراهِیم کنده شُدُد دُوباره کَند، چُون فَلسطِینیا اُونا ره بعد از مَرگِ اِبراهِیم کور کدُد. و اُو امُو نام ها ره دَ بَلِه ازوا ایشت که آتِه شی سابِق ایشتُد. 19 وختِیکه غُلامای اِسحاق دَ مَنِه درِّه جِرار چاه کَند، اُونا دَ اُونجی یگ چشمِه آوِ تازه ره پَیدا کد. 20 مگم چوپونای جِرار قد چوپونای اِسحاق جنجال کده گُفت: ”اِی آوِ از مو یَه.“ و اِسحاق امُو چاه ره «عِسِق»a نام ایشت. 21 اوخته اُونا یگ چاهِ دِیگه کَند و دَ سرِ ازُو ام جنجال شُد. و اِسحاق امُو چاه ره «سِطنه»b نام کد. 22 اِسحاق امُو جای ره ایله کده دَ یگ جای دِیگه چاه کَند و اُونا دَ سرِ ازُو جنجال نَکد. امزی خاطر اُو چاه ره «رِحوبوت»c نام ایشت و گُفت: ”آلی خُداوند مو ره جای پِراخ دَده و مو دَ اِی سرزمی باروَر مُوشی.“
23 از اُونجی اِسحاق دَ بِئیرشِبَع رفت 24 و خُداوند دَمزُو شاو دَزشی ظاهِر شُده گُفت: ”ما خُدای آتِه تُو اِبراهِیم اَستُم. ترس نَخور، ما قد تُو اَستُم و تُو ره بَرکت مِیدُم و از خاطر خِدمتگار خُو اِبراهِیم اَولادِه تُو ره کَلو مُونُم.“ 25 اوخته اِسحاق دَ اُونجی یگ قُربانگاه جور کد و نامِ خُداوند ره گِرِفته عِبادت کد. اُو خَیمِه خُو ره دَ اُونجی زَد و غُلامای شی دَ اُونجی یگ چاهِ کَند. 26 دَ امزُو غَیت اَبِیمَلِک قد وَزِیر خُو اَحُزّات و قومَندانِ لشکر خُو فِیکول از جِرار دَ پیشِ اِسحاق اَمَد. 27 و اِسحاق ازوا پُرسان کد: ”چرا دَ پیش مه اَمدِید؟ شُمو خُو قد ازمه دُشمَنی کدِید و مَره از پالُوی خُو هَی کدِید؟“
28 اُونا گُفت: ”مو بَرمَلا مِینگری که خُداوند قد تُو اَسته. پس مو قد خود خُو گُفتی که دَ بَینِ ازمو و ازتُو یگ قَسم بَشه و قد ازتُو یگ عهد بسته کنی 29 تاکه تُو دَز مو ضرَر نَرسَنی امُو رقمِیکه مو ام دَز تُو کُدَم بَدی نَکدے، بَلکِه همیشه قد تُو خُوبی کدے و تُو ره دَ صُلح-و-سلامَتی از پیش خُو رُخصَت کدے. و آلی تُو بَرکت یافتِه خُداوند اَستی.“ 30 اوخته اِسحاق بَلدِه ازوا مِهمانی جور کد و اُونا خورد و وُچی کد. 31 صَباح‌گاهِ روزِ دِیگِه شی اُونا باله شُد و اُونا قد یگدِیگه خُو قَول-و-قَسم کد و اِسحاق اُونا ره رُو به راه کد و اُونا دَ صُلح-و-سلامَتی از پیش شی رفت. 32 دَ امزُو روز غُلامای اِسحاق دَ دِیر شی اَمَد و دَ بارِه چاهی که کنده بُود دَز شی خبر دَده گُفت: ”آو پَیدا کدے.“ 33 و اِسحاق امُو چاه ره «شِبَع»d نام کد؛ امزی خاطر نامِ امزُو شار تا اِمروز بِئیرشِبَعe اَسته.
خاتُونوی عیسَو