فصلِ بِیست و هفتُم
وعدِه بَرکتِ اِسحاق دَ یعقُوب
1 وختِیکه اِسحاق پِیر شُدُد و چِیمای شی از دِید مَندُد، اُو یگ روز باچِه کٹِه خُو عیسَو ره کُوی کد و دَزشی گُفت: ”باچِه مه.“ اُو گُفت: ”بُگی آتَی.“ 2 اِسحاق گُفت: ”اینه، ما پِیر شُدیم و دَ بارِه روزِ مُردون خُو نَمِیدَنُم. 3 آلی سَلاحِ خُو یعنی تِیر و کمون خُو ره گِرِفته دَ بیابو بورُو و یَگو چِیز بَلدِه مه شِکار کُو 4 و ازُو بَلدِه مه یگ نانِ مَزه‌دار پُخته کُو، نانی که ما اُو ره کَلو خوش دَرُم. اوخته اُو ره دَز مه بیَر که بُخورُم و تُو ره پیش از مُردون خُو بَرکت بِدُم.“
5 وختِیکه اِسحاق قد باچِه خُو عیسَو توره مُوگُفت، رِبِکا گوش مُوکد و امی که عیسَو دَ بیابو رفت تا یَگو چِیز ره شِکار کده بیره، 6 رِبِکا دَ باچِه خُو یعقُوب گُفت: ”اینه، ما تورِه آتِه تُو ره شِنِیدُم که دَ عیسَو بِرار تُو گُفت: 7 ’بَلدِه مه گوشتِ شِکار بیَر و خُوب یگ نانِ مَزه‌دار پُخته کُو تا اُو ره بُخورُم و پیش از مُردون خُو تُو ره دَ حُضُورِ خُداوند بَرکت بِدُم.‘ 8 آلی باچِه مه، دَ تورِه مه گوش بِدی و چِیزی ره که دَز تُو اَمر مُونُم امُو رقم بُکُو: 9 بورُو، از مَنِه رمه دُو دانه بُزغلِه خُوب ره دَز مه بَیر تا ازوا بَلدِه آتِه تُو یگ نانِ مَزه‌دار پُخته کنُم امُو رقم که اُو خوش دَره. 10 اوخته اُو ره دَ آتِه خُو بُبر تا بُخوره و پیش از مُردون خُو تُو ره بَرکت بِدیه.“
11 مگم یعقُوب دَ آبِه خُو رِبِکا گُفت: ”بِرار مه عیسَو یگ آدمِ پُرمُوی اَسته و ما یگ آدمِ بےمُوی اَستُم. 12 اِمکان دَره که آتِه مه دَز مه دِست بِزنه و دَ نظر شی شُنه که ما اُو ره رِیشخَند مُونُم. اوخته دَ جای بَرکت دَ بَلِه خُو نالَت ره میرُم!“ 13 آبِه شی دَز شی گُفت: ”باچِه مه، نالَت تُو دَ بَلِه ازمه بَشه. فقط تورِه مَره گوش کُو و بورُو، امُو دُو بُزغله ره بیَر.“ 14 پس یعقُوب رفت و اُونا ره گِرِفته دَ آبِه خُو اَوُرد و آبِه شی یگ نانِ مَزه‌دار پُخته کد، امُو رقم که آتِه شی خوش دَشت. 15 اوخته رِبِکا خُوبتَرِین کالای باچِه کٹِه خُو عیسَو ره که دَ خانه دَ پیشِ ازُو بُود، دَ جانِ باچِه ریزِه خُو یعقُوب دَد 16 و پوستِ بُزغله ها ره دَ دِستا و گردونِ یعقُوب بسته کد. 17 بعد ازُو امُو خوراکِ مَزه‌دار و نانی ره که پُخته کدُد دَ دِست یعقُوب دَد. 18 و یعقُوب دَ پیشِ آتِه خُو رفته گُفت: ”آتَی!“ اِسحاق گُفت: ”بُگی باچِه مه، تُو کِی اَستی؟“ 19 یعقُوب دَ آتِه خُو گُفت: ”ما باچِه اوّلباری تُو عیسَو اَستُم. امُو رقم که گُفتُدی، ما امُو رقم کدُم. آلی باله شُو و از گوشتِ شِکار مه بُخور و مَره بَرکت بِدی.“ 20 مگم اِسحاق از باچِه خُو پُرسان کد: ”باچِه مه، چِطور اِی ره اِیقَس زُود پَیدا کدی؟“ و یعقُوب دَ جواب شی گُفت: ”خُداوند، خُدای تُو اِی ره دَ پیشِ رُوی مه اَوُرد.“ 21 اوخته اِسحاق دَ یعقُوب گُفت: ”باچِه مه، نزدِیکِ بیه، تا دَز تُو دِست بِزنُم و بُفامُم که تُو عیسَو اَستی یا نَه.“ 22 یعقُوب دَ نزدِیکِ آتِه خُو رفت و اُو دَزشی دِست زَده گُفت: ”آواز، آوازِ یعقُوب اَسته، لیکِن دِستا، دِستای عیسَو!“ 23 مگم اِسحاق اُو ره نَشِنخت، چراکه دِستای شی مِثلِ دِستای بِرار شی عیسَو پُر مُوی بُود. پس اِسحاق خاست اُو ره بَرکت بِدیه، 24 ولے باز ام پُرسان کده گُفت: ”آیا تُو واقعاً باچِه مه عیسَو اَستی؟“ یعقُوب دَ جواب شی گُفت: ”اَرے، ما عیسَو اَستُم.“ 25 و اِسحاق گُفت: ”نان ره دَ پیش مه بیَر تا از گوشتِ شِکارِ باچِه خُو بُخورُم و تُو ره بَرکت بِدیُم.“ اوخته یعقُوب نان ره دَ پیشِ ازُو اَوُرد و اُو خورد. و شرابِ انگُور ره ام بَلدِه شی اَوُرد و اُو وُچی کد. 26 بعد ازُو آتِه شی اِسحاق دَزُو گُفت: ”باچِه مه، نزدِیک بیه و رُوی مَره ماخ کُو.“ 27 یعقُوب دَ دِیرِ آتِه خُو اَمَد و رُوی شی ره ماخ کد. اوخته اِسحاق کالای یعقُوب ره بُوی کد اُو ره بَرکت دَده گُفت:
”بُوی باچِه مه رقمِ بُوی صحرای اَسته
که خُداوند اُو ره بَرکت دَده.
28 خُدا دَز تُو شبنم از آسمو
و حاصِلاتِ کَلو از زمی بِدیه؛
غَلّه و شِیرِه انگُور بَلدِه تُو پِرَیمو بَشه.
29 قَوم ها بَلدِه تُو خِدمت کُنه،
و طایفه ها دَ پیش تُو خود ره خَم کُنه.
دَ بَلِه بِرارای خُو حاکِم جور شُنی
و اَولادای آبِه تُو، دَز تُو اِحترام کُنه.
نالَت دَ کسای که تُو ره نالَت کُنه
و بَرکت دَ کسای که تُو ره بَرکت بِدیه.“
30 امی که اِسحاق از بَرکت دَدونِ یعقُوب خلاص شُد و اُو از پیشِ آتِه خُو اِسحاق بورُو رفت، بِرار شی عیسَو از شِکار پس اَمَد. 31 اُو ام نانِ مَزه‌دار تَیار کد و دَ پیشِ آتِه خُو اَوُرده دَزشی گُفت: ”آتَی جو، باله شُو و از گوشتِ شِکار باچِه خُو بُخور تا بِتَنی مَره بَرکت بِدی.“
32 آتِه شی اِسحاق دَزُو گُفت: ”تُو کِی اَستی؟“ عیسَو گُفت: ”ما باچِه اوّلباری تُو عیسَو اَستُم.“
33 اوخته اِسحاق غَدر سخت دَ لَرزه اَمَد و گُفت: ”پس اُو کِی بُود که شِکار کده بَلدِه مه نان اَوُرد؟ ما پیش از اَمَدون تُو از پگ شی خوردُم و اُو ره بَرکت دَدُم. اَرے، اُو بَرکت یافته اَسته!“
34 وختِیکه عیسَو توره های آتِه خُو ره شِنِید قد آوازِ بِلند و تَلخ چِیغ زَده دَ آتِه خُو گُفت: ”آتَی، مَره ام بَرکتِ بِدی!“
35 مگم اِسحاق گُفت: ”بِرار تُو اَمَده مَره بازی دَد و بَرکتی ره که بَلدِه ازتُو بُود، گِرِفت.“
36 و عیسَو گُفت: ”بےدلِیل نِییه که نامِ ازُو ره یعقُوبa ایشته، چراکه اُو دُو دفعه مَره بازی دَده. اوّل حقِ اوّلباری‌گی مَره از مه گِرِفت و آلی، اینه بَرکت مَره از مه گِرِفت.“ اُو اِدامه دَده گُفت: ”آیا بَلدِه ازمه یَگو بَرکت نِگاه نَکدے؟“ 37 اِسحاق دَ جوابِ عیسَو گُفت: ”ما اُو ره دَ بَلِه ازتُو حاکِم جور کدُم و تمامِ بِرارای شی ره خِدمتگارِ ازُو کدُم و غَلّه-و-دانه ره قد شِیرِه انگُور دَ عِنوانِ رِزق-و-روزی دَزُو بخشِیدُم. پس آلی ما دَز تُو چِیز کار کده مِیتنُم، باچِه مه؟“ 38 عیسَو دَ آتِه خُو گُفت: ”آتَی، تُو فقط یگ بَرکت دَشتی، دِیگه نَدَری؟ مَره ام بَرکت بِدی، او آتَی!“ و عیسَو دَ آوازِ بِلند چخرا کد.
39 پس اِسحاق دَ جوابِ ازُو گُفت:
”آباتی تُو دُور از حاصِلاتِ زمی
و دُور از شبنم-و-بارِشِ آسمو که از باله مییه واقِع مُوشه.
40 تُو قد شمشیر خُو زِندگی مُونی
و دَ بِرار خُو خِدمت مُونی؛
وختِیکه بےقرار شُدی
یُوغِ ازُو ره از گردون خُو پورته مُونی.“
دُوتا کدونِ یعقُوب از عیسَو
41 عیسَو از خاطرِ بَرکتی که آتِه شی دَ یعقُوب دَده بُود، دَ برابرِ یعقُوب کِینه گِرِفتُد. پس اُو دَ دِل خُو گُفت: ”روزای ماتَم گِرِفتو بَلدِه آتِه مه دَ زُودی مییه؛ اُو غَیت بِرار خُو یعقُوب ره مُوکُشُم.“ 42 مگم رِبِکا از توره های باچِه کٹِه خُو عیسَو خبر شُد و نفر رَیی کده باچِه ریزِه خُو یعقُوب ره کُوی کد و دَزشی گُفت: ”اینه، بِرار تُو عیسَو دَ بارِه ازتُو خود ره تَسَلّی مِیدیه که تُو ره مُوکُشه. 43 پس آلی باچِه مه، تورِه مَره گوش کُو: باله شُو و دَ پیشِ بِرار مه لابان دَ منطقِه حَران دُوتا کُو. 44 یگ چند روز ره دَ دِیرِ ازُو تیر کُو تاکه قارِ بِرار تُو بِشِینه 45 و خَشمِ بِرار تُو از بَلِه تُو کم شُنه و چِیزی ره که دَ حقِ ازُو کدے پُرمُشت کنه. اوخته پَیغام رَیی مُونُم و تُو ره ازُونجی پس طلب مُونُم. چرا دَ یگ روز از هر دُو باچِه خُو محرُوم شُنُم؟“
اِسحاق یعقُوب ره رَیی مُونه
46 پس رِبِکا دَ اِسحاق گُفت: ”از دِستِ دُخترونِ حِتb دَم دَ سر شُدیم. اگه یعقُوب ام یگ خاتُو از دُخترونِ حِت بِگِیره که مِثلِ امزیا دُخترونِ امزی سرزمی بَشه، ما از زِندگی چی خَیر مِینگرُم؟“