16
1 «اے چیزُن گۆن شما گوَشتنت که شما مٹَگلێت و رَد مئوَرێت.
2 بزانێت که شمارا چه پرستشگاه و کنیسهان درَ کننت.
یک وهدے کئیت، آ کَس که شمارا کُشیت، گُمانَ کنت گۆن وتی اے کارا په هُدایا هِزمتَ کنت.
3 اے کاران گۆن شما کننت، چیا که نه پتا زاننت و نه منا.
4 اے هبرُن شمارا پمێشکا گوَشتنت که وهدے چُش بوت، منی گوَشتگێن هبرانی هئیال و ترانَگا بکپێت.
اے چیزُن چه ائولا گۆن شما نگوَشتنت، چیا که من وت گۆن شما گۆن اتان.
هُدائے پاکێن روهئے کار
5 «انّون وتی رَه دئیۆکئے کِرّا رئوان بله چه شما هچکَس جُستَ نکنت که:
‹کجا رئوئے؟›
6 شمئے دل چه گَما پُرّ بوت، چیا که من اے هبر گۆن شما گوَشتنت.
7 بله راستێنَ گوَشان که منی رئوگ په شما شرتر اِنت.
چیا که اگن مرئوان، شمئے پُشت و پناه شمئے نیاما نئیئیت، بله منَ رئوان و آییا په شما رئوانَ کنان.
8 وهدے آ کئیت، جهانا گناه و پهرێزکاری و اَدل و هُکمئے بارئوا سهیگ و مئیاریگَ کنت.
9 گناها پێشَ داریت، چیا که منی سرا ایمانِش نئیاورت؛
10 پهرێزکاریا پَدّرَ کنت، چیا که من پتئے کِرّا رئوان و شما دگه بَرے منا نگندێت؛
11 اَدل و هُکما پَجّارێنیت، چیا که اے جهانئے نالاهکێن سردار، شئیتان مئیاریگ کنگ بوتگ.
12 بازێن چیزے هست که باید اِنت گۆن شما بگوَشان، بله شمارا اے وهدی آیانی اِشکنگئے واک و توان نێست.
13 آ که راستیئے روه اِنت، کئیت.
آ شمارا په سرجمێن راستیا رَهدَربَریَ کنت.
پرچا که وتسر چیزے نگوَشیت، تهنا چه هما چیزان هبرَ کنت که اِشکنت و شمارا چه دێما آیۆکێن چیزان سرپدَ کنت.
14 آ منی شان و شئوکتا پَدّرَ کنت، چیا که هر هال و هبرے که چه منَ گیپت، شمارا سَهیگَ کنت.
15 هرچے که منی پتا هست، منیگ اِنت.
پمێشکا گوَشتُن که پاکێن روه چه منَ گیپت و شمارا سَهیگَ کنت.
گَم و شادهی
16 «کمّێن وهدێا رَند، منا نگندێت بله پدا، کَمُّکے رَندترا منا گندێت.»
17 گڑا چه مریدان لهتێنا گۆن یکدگرا گوَشت:
«چیا گوَشیت:
‹کمّێن وهدێا رَند، منا نگندێت بله پدا، کَمُّکے رَندترا منا گندێت،› یا اے هبر که آ گوَشیت:
‹پتئے کِرّا رئوان،› آییئے مکسد چی اِنت؟»
18 آ وت‌مان‌وت گوَشگا اتنت:
«اے ‹گوَنڈێن وهد› که آییئے بارئوا هبرَ کنت، چی اِنت؟ ما نزانێن چے گوَشیت؟»
19 ایسّایا زانت که اے بارئوا چه من جُست کنگَ لۆٹنت.
گڑا گوَشتی:
«شما منی همے هبرئے بارئوا گۆن یکدومیا جُست و پُرسا اێت که من شمارا گوَشت:
‹کمّێن وهدێا رَند دگه برے منا نگندێت، بله پدا، کَمُّکے رَندترا منا گندێت.
شمئے گپّ و تْران همے بارئوا اَت؟›
20 باور کنێت و بزانێت که شما اَرسَ رێچیت و یک گَم و اَندۆهێا کپێت، بله جهان شادهیَ کنت.
شما گَمناک و پُرسیگَ بێت، بله شمئے اے گَم په شادمانیا بدلَ بیت.
21 یک جنێنے وتی چِلّگیئے وهدا دردَ کَشّیت، بله انچُش که نُنُّک پێدا بیت، وتی دردانَ شمۆشیت، پمێشکا که نۆکێن انسانے پێدا بوتگ.
22 شما هم انّون، همے ڈئولا گَمناک اێت، بله شمارا پدا گندان.
آ وهدی، شادمانَ بێت و شمئے وشّیان هچکَس پَچ گپتَ نکنت.
23 آ رۆچا دگه چیزے چه من جُستَ نکنێت.
باور کنێت، هرچے په منی ناما چه پتا بلۆٹێت، شمارا دنت.
24 تان اے وهدی شما چیزے په منی ناما نلۆٹتگ، بلۆٹێت تان شمارا برسیت و شمئے شادمانی سرجم و سررێچ ببیت.
جهانئے سرا بالادستی
25 «تان اے وهدی، من گۆن شما په راز و رَمز هبر کرتگ، بله وهدے کئیت که دگه په راز و رَمز هبرَ نکنان، تچک و پَدّر پتئے بارئوا گۆن شما هبرَ کنان.
26 وهدے آ رۆچَ کئیت، شما منی ناما گرێت و چه هُدایا لۆٹێت و منَ نگوَشان که په شما چه پتا لۆٹان.
27 پت وت شمارا دۆستَ داریت، چیا که منۆ دۆست داشتگ و مَنّتگۆ که من چه هُدائے نێمگا آتکگان.
28 من چه پتئے کِرّا آتکگ و اے جهانا سر بوتگان، انّون اے جهانا یلهَ کنان و پتئے گوَرا رئوان.»
29 مریدان گۆن آییا گوَشت:
«نون رۆشن و پکّا، بے راز و رَمز هبر کنگا ائے.
30 نون دلجم اێن که تئو سجّهێن چیزانَ زانئے و ترا هچ زلورت نه‌اِنت کَسے چه تئو جُستے بکنت.
پمێشکا مارا باور اِنت، تئو چه هُدائے نێمگا آتکگئے.»
31 ایسّایا پَسّئو دات:
«نون شمارا باور اِنت.
32 بچارێت، یک وهد و ساهتے کئیت و آ وهد چه همے انّون بُنگێج بوتگ، شما سجّهێن شِنگ و شانگَ بێت و هرکَس وتی راها رئوت.
منا تهنا و اێوک یلهَ دئیێت، بله اَنگت تهنا نه‌آن، چیا که منی پت گۆن من گۆن اِنت.
33 اے چیزُن شمارا گوَشتنت که گۆن من هۆر بئیگا شمارا سُهل و آسودگی برسیت.
جهانا شمارا درد و رنجَ رسیت، بله متُرسێت و دِلێر ببێت چیا که من اے جهانئے سرا سۆبێن* بوتان.»