ప్రసంగి 12

1 ^✽కష్టాలతో నిండిన రోజులు రాబోతాయి. “జీవితం అంటే నాకు సంతోషం లేదు” అని నీవు చెప్పేకాలం రాబోతుంది. అంతకుముందే నీ యువదశలోనే నీ సృష్టికర్తను స్మరించుకో.

2 వెలుగు మసకబారిపోతుంది. సూర్యచంద్ర నక్షత్రాలను చీకటి కమ్ముతుంది. వాన వెంట మేఘాలు మళ్ళీ వస్తాయి. అంతకుముందే నీ సృష్టికర్తను స్మరించుకో.

3 ఆ కాలం ఇంటి కావలివాళ్ళు వణుకుతారు. బలిష్ఠులు వంగిపోతారు. తిరగలి విసిరేవారు “కొద్ది మందిమి మాత్రమే గదా” అని పని మానివేస్తారు. కిటికీలో నుంచి చూచేవారి దృష్టి మందగించిపోతుంది.

4 తిరగటిరాళ్ళు చప్పుడు తగ్గిపోతుంది. వీధి తలుపులు మూసివేస్తారు. పిట్ట కూతకు మనుషులు మేలుకొంటారు. గాని సంగీత నాదమంతా మెల్లగా వినిపిస్తుంది.

5 ఎత్తు స్థలాలంటే మనుషులకు భయమవుతుంది. దారిలో భయంకర దృశ్యాలు కనిపిస్తాయి. బాదం చెట్టుకు పూలు పూస్తాయి. మిడత బరువెక్కిపోతుంది. ఆశ గతించిపోతుంది. మనిషి తన శాశ్వత నివాసం చేరుతాడు. అతడికోసం ఏడుస్తూ బజారున పడుతారు.

6 వెండి తాడు విడిపోతుంది. బంగారు గిన్నె నలిగిపోతుంది. నీటి ఊటదగ్గర కుండ బ్రద్దలవుతుంది. బావి దగ్గర చక్రం విరిగిపోతుంది.

7 మట్టితో తయారైనది తిరిగి మట్టిలో కలిసిపోతుంది. ఆత్మ దాన్ని ఇచ్చిన దేవుని దగ్గరికి పోతుంది. అంతకు ముందే నీ సృష్టికర్తను స్మరించుకో.

8 ^✽వ్యర్థం! వ్యర్థం! అంటున్నాడు ఈ ప్రసంగి. అంతా వ్యర్థం!

9 ^✝ఈ ప్రసంగి జ్ఞాని. అంతేగాక అతడు ప్రజలకు జ్ఞానాన్ని ఉపదేశించాడు. అతడు చింతనాపరుడై ప్రచురించాడు. 10 ^✽ప్రసంగి చక్కని మాటలు రాయడానికి ప్రయత్నించాడు. అతడు రాసినది నిష్కపటమైన యథార్థ వాక్కులు.

11 జ్ఞానుల వాక్కులు ములుకోలలాంటివి. గట్టిగా బిగించి, దిగగొట్టిన మేకులలాంటివి. కాపరి^✽ ఒక్కడే వాటిని ఇచ్చాడు.

12 అవి గాక, వేరేవాటిని గురించి నా హెచ్చరిక విను. నా కుమారా, పుస్తకాలు అసంఖ్యాకాలుగా రాస్తారు. వాటికి అంతూ పొంతూ ఉండదు. విద్యాభ్యాసం అతిగా చేయడంవల్ల శరీరం అలసిపోతుంది.

13 ^✽ఇదంతా విన్నతరువాత తేలినది ఇదే: దేవుడంటే భయభక్తులు^✽ అలవరచుకోవాలి. ఆయన ఆజ్ఞల ప్రకారం ప్రవర్తించాలి^✽. మానవులందరి విధ్యుక్తధర్మం ఇదే.

14 రహస్యంలో జరిగే ప్రతి విషయాన్నీ దేవుడు తీర్పులోకి తెస్తాడు. మనుషులు చేసే ప్రతి పనీ, అది మంచిది కానీ కాకపోనీ, తీర్పులోకి వస్తుంది.