وِشواسيان نا پَوِيتر آتما جڙڻ
2
1 جڏھين پينتِيڪوست نان ري پرٻ رو ڏِينھ آيو، تڏھين سجا ئي وِشواسِي ھيڪِي جگھا ۾ ڀيۯا ھتا۔ 2 اوچتو آڪاس سين ھيڪ وڏو آواز سنڀۯڻ ۾ آيو، جاڻي زور سين وانئوۯ آتِي ھوئي، آن جِڪي گھر ۾ او ٻيٺل ھتا، او اُوئي آواز سين ڀرجي گيو۔ 3 پَڇي اُوئان نا جاڻي جوت ري جھۯان جيھڙين زبانان ڏيکڻ ۾ آئين، جڪو ھيڪ ھيڪ ڌار ٿي اُوئان مان ھر ھيڪ مٿي آئي ڀِيٽين۔ 4 او سجا ئي پَوِيتر آتما سين ڀرجي گيا، آن ڌار ڌار ٻولين ٻولڻ لگا جين پَوِيتر آتما اُوئان نا ٻولڻ رِي ھِمٿ ڏِنِي تِي۔5 اُٿ يرُوشلم شھر ۾ يھُودِي قوم را ڌرمِي ماڙھُو رھتا، جڪو دُنيا ري ھر مُلڪ سين آيَل ھتا۔ 6 جڏھين اُوئان اي آواز سنڀۯيو، تڏھين گھڻا ماڙھُو اُٿ آئي ڀيۯا ٿيا۔ او وائِڙا ٿي گيا، ڪِي تہ جڪو واتين وِشواسِي ڪرتا، او واتين ھر ھيڪ ماڙھُو آپرِي آپرِي ٻولِي ۾ پي سنڀۯين۔ 7 او حيرانَ ٿي عجب سين ڪھڻ لگا تہ، ’جوئو، اي تہ سجا ئي ٻولڻ واۯا گلِيل صُوبي را اَھين۔ 8 تو پَڇي ڪيھڙي نمُوني آپان مان ھر ھيڪ آپري آپري مُلڪ رِي ٻولِي پيو سنڀۯي؟ 9 آپان مان ڪينهڪ پارٿِي قوم را، ڪينهڪ مادِي قوم را آن ڪينهڪ عيلامِي قوم را مُلڪ ۾ رھڻ واۯا اَھين۔ آن ڪينهڪ مسُوپَتاميہ مُلڪ را، يھُوديہ آن ڪپدُڪيہ صُوبان را، پُنطُس آن آسيہ صُوبان را، 10 فرُوگيہ آن پمفُوليہ صُوبان را رھڻ واۯا اَھين۔ آن مِصر مُلڪ را آن لِبيا مُلڪ ري اُوئي عِلائِقي را ماڙھُو اَھين جڪو ڪُريني صُوبي وٽ اَھي۔ آن رُوم شھر را جاترُو پڻ اَھين، 11 جِڪان ۾ يھُودِي اَھين آن ڌارِين قوم واۯا پڻ اَھين جڪو آپڻي ڌرم ۾ آيَل اَھين۔ ڪريتي نان ري ٻيٽ را آن عرب مُلڪ را ماڙھُو پڻ اَھين۔ توئي پڻ آپِين اُوئان وٽا آپرِي آپرِي ٻولِي ۾ اِيشوَر ري وڏا وڏا ڪمان ري باري ۾ سنڀۯان پيا۔‘
12 اِيئي تي سجا ئي ماڙھُو حيرانَ ٿي مُنجھي گيا، آن ھيڪي ٻِيجي نا پُڇڻ لگا تہ، ’اِيئي رو مطلب ڪِي اَھي؟‘ 13 پڻ ٻِيجا ماڙھُو وِشواسيان تي ٺٺولين ڪري ڪھڻ لگا تہ، ’اي تہ تازي پڪل اَنگُور رو رس پِيئي نشي ۾ اَھين۔‘
پَطرس رو ماڙھُوئان نا پَوِيتر آتما آن پرڀُو يسُوع ري باري ۾ سِکاڻ
14 پَڇي پَطرس ٻِيجان اِگياران خاص چيلان ڀيۯو اُٺي ڀِيٽو، آن زور سين ماڙھُوئان نا ڪھڻ لگو تہ، ’يھُودِي ڀايان آن سجان يرُوشلم شھر واۯان، مانھجِي وات نا ڪن ڏي سنڀۯو۔ 15 اَوھِين سمجھو پيا تہ اي ماڙھُو نشي ۾ اَھين، پڻ اِين ڪو اَھي۔ اڃان صُبح رو نوئان رو ٽاڻو ئي مس ٿيو اَھي۔ 16 پڻ اي وات او اَھي جِڪي ري باري ۾ اِيشوَر ري نياپو ڏيڻ واۯي يُو ايل اَگي ڪھيو تو تہ،
17 اِيشوَر اِين ڪھي پيو تہ
دُنيا ري پڇاڙِي واۯان ڏِينھان ۾ اِين ٿيسي:
ھُون آپرو پَوِيتر آتما سجان ماڙھُوئان مٿي ميلھِيس۔
اَوھانجا ڏِڪرا آن ڏِڪرين مانھجو نياپو ڏيسين،
اَوھانجا جَوانَ ماڙھُو درشن ڏيکسين،
آن اَوھانجا پوڙھا ماڙھُو پڻ سپنا لڀسين۔
18 جڪو ماڙھُو مانھجِي شيوا ڪرين تا، مرد ھوئين يا ڏوسين ھوئين،
اُوئان مٿي پڻ اُوئان ڏِينھان ۾ ھُون آپرو پَوِيتر آتما ميلھِيس،
آن او مانھجو نياپو ڏيسين۔
19 آڪاس تي ھُون پرچا ڏيکاۯِيس،
آن ڌرتِي تي نِشانَ۔
لوھِي، جوت آن دُونھي را ڪڪر ٿيسين،
20 ڏِينھ ڪاۯو ٿي جاسي،
آن چندر لوھِي جيھڙو رتو ٿي جاسي۔
پَڇي پرڀُو رو وڏو آن عِزت واۯو ڏِينھ آسي۔
21 تڏھين اِين ٿيسي تہ جڪو پڻ پرڀُو رو نان ليسي،
اُوئي نا ڇوٽڪارو جُڙسي۔‘
22 اي اِسرائيلِي ڀايان، اي مانھجين واتين ڌيانَ سين سنڀۯو۔ پرڀُو يسُوع ناصرت شھر واۯو ايھڙو ماڙھُو ھتو جِڪي ري ھٿا اِيشوَر اَوھانجي وِچ ۾ وڏا ڪم، پرچا آن عجِيب ڪم ڏيکاۯيا، جين اَوھان نا پڻ خبر اَھي۔ ايھڙي نمُوني اِيشوَر اُوئي نا اَوھان سارُون پڌرو ڪريو۔ 23 جين اِيشوَر اَگي پڪو فيصلو ڪريو تو آن جين اَگي اُوئي نا خبر ھتِي، تِين پرڀُو يسُوع نا اَوھانجي حَوالي ڪريو گيو۔ پَڇي اَوھان بُران ماڙھُوئان ري ھٿا اُوئي نا سُولِي تي چاڙھائي مارائي ڇڏيو۔ 24 پڻ اِيشوَر اُوئي نا مرڻ سين پَڇي موت ري ڏُکان سين ڇڏائي وۯي جِيتو ڪري اُٺاۯيو، ڪِي تہ اِين ٿي ڪو تي سگھيو تہ پرڀُو يسُوع موت ري قبضي ۾ رھي۔ 25 اي وات پڌرِي اَھي، ڪِي تہ دائُود پرڀُو يسُوع ري باري ۾ اِين لِکيو اَھي تہ،
’ھُون پرڀُو اِيشوَر نا ھميشہ آپ سمھون ڏيکان پيو،
ڪِي تہ او مانھجي سُبتي پاسي ۾ اَھي،
متان مِنا لوڏو نہ آئي۔
26 اِيئي ڪري مانھجِي دِل خُوشِي سين ڀرجي گئِي اَھي،
آن ھُون اِيشوَر رِي واکاڻ ڪران تو۔
ھُون ڀروسي ۾ رھِيس،
27 ڪِي تہ تُون، اي اِيشوَر،
مانھجي جِيوَ نا مُئلان رِي دُنيا ۾ ڪِنھِي ڇڏي،
نِڪو تاھجي پَوِيتر شيواڌارِي نا قبر ۾ سڙڻ ڏيئين۔
28 تين مِنا او واٽان ڏيکاۯين اَھين،
جِڪان تي ھلڻ سين جِيوَن جُڙي تو،
آن تُون مين ڀيۯو ٿيڻ سين مِنا خُوشِي سين ڀرِيس۔‘
29 پَڇي وۯي پَطرس ڪھيو تہ، ’اي مانھجا ڀايان، ھُون اَوھان نا آپڻي ڏاڏي دائُود ري باري ۾ وات پڌرِي ڪري سنڀۯائُون تو تہ او مري گيو آن اُوئي نا ٻُوري ڇڏيو، آن اُوئي رِي قبر اج تائين اِٿ پئِي اَھي۔ 30 پڻ دائُود اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯو ھتو، آن اُوئي نا خبر ھتِي تہ اِيشوَر اُوئي سين قِسم کڻي اي واعِدو ڪريو تو تہ ’ھُون تاھجي اولاد مان ھيڪي ماڙھُو نا تاھجي ري جين راج ڏيئِيس۔‘ 31 دائُود نا اَگي خبر ھتِي تہ اِيشوَر رو چُنڊيَل مسِيح موت سين جِيتو ٿي اُٺسي، اِيئي ڪري اُوئي اَگي اُوئي وات ري باري ۾ سنڀۯايو تو تہ مسِيح نا نِڪو مُئلان رِي دُنيا ۾ ڇڏيو جائي، نِڪو او قبر ۾ سڙي جائي۔
32 تو اِيشوَر اُوئي پرڀُو يسُوع نا موت سين جِيتو ڪري اُٺاۯيو، جِڪي رِي اَسِين سجا ئي شاھِدِي ڏيڻ واۯا اَھان۔ 33 پَڇي پرڀُو يسُوع نا اِيشوَر ري سُبتي ھٿ تي اُٺاۯي اُوئي آپري پِتا ري واعِدي موجب اُوئي سين پَوِيتر آتما ليو۔ اِيئي ڪري پرڀُو يسُوع اَسان مٿي اي ميلھيو اَھي جڪو اَوھِين ڏيکو پيا آن سنڀۯو پيا۔ 34 دائُود آپ ڪڏھي پڻ آڪاس تي ڪو چڙھيو تو۔ پڻ اُوئي اِين لِکيو اَھي تہ،
’پرڀُو اِيشوَر مانھجي پرڀُو نا ڪھيو تہ،
’مانھجي سُبتي پاسي ۾ اُتِي تائين ٻيس
35 جِتِي تائين ھُون تاھجي دُشمنان نا
تاھجي پگان ۾ نہ ناکان۔‘
36 اي اِسرائيلِي قوم ران ماڙھُوئان، اِيئي ڪري اَوھِين سجا ئي پڪِي خاطرِي سين سمجھي ليو تہ اي پرڀُو يسُوع جِڪي نا اَوھان سُولِي تي چاڙھائي مارايو تو، اِيئي نا اِيشوَر پرڀُو آن آپرو چُنڊيَل مسِيح پڻ ٺاھيو اَھي۔‘
37 جڏھين ماڙھُوئان اي وات سنڀۯِي، تڏھين اُوئان نا تمام گھڻو ڏُک ٿيو۔ تو اُوئان پَطرس آن ٻِيجان خاص چيلان نا پُڇيو تہ، ’اي ڀايان، اَسِين ھي ڪِي ڪران؟‘
38 تو پَطرس اُوئان نا ڪھيو تہ، ’اَوھِين آپري پاپان سين توڀان ڪرو، آن اَوھِين سجا ئي آپري پاپان رِي معافِي سارُون پرڀُو يسُوع مسِيح ري نان سين پَوِيتر سِنانَ ليو، تو پَڇي اِيشوَر اَوھان نا پَوِيتر آتما اُونھِين ڏيسي۔ 39 ڪِي تہ اي واعِدو اَوھان سارُون، اَوھانجي اولاد سارُون، آن سجان اَۯگا رھڻ واۯان سارُون پڻ اَھي۔ اُوئان سجان سارُون اَھي جِڪان رو واسطو پرڀُو آپڻو اِيشوَر آپ سين رکاسي۔‘
40 پَطرس ٻِيجين گھڻين واتين سمجھائي ڪھتو رھيو آن اُوئان نا مِنٿ ڪرتو رھيو تہ، ’اي سزا جڪو اِيئي زماني ري خراب ماڙھُوئان نا جُڙسي، اَوھِين اِيئي سزا سين آپ نا بچائو۔‘
41 تڏھين جِتان ماڙھُوئان اُوئي رِي وات مڃِي، اُوئان پَوِيتر سِنانَ ليو، آن اُوئي ئيج ڏِينھ ٽِن ھزار کن ماڙھُو وِشواسِي منڊلِي ۾ وڌي گيا۔ 42 او ھميشہ خاص چيلان وٽا واتين سِکتا، سنپ ۾ رھتا، ڀيۯا ٿي پرڀُو رِي يادگِرِي ۾ روٽِي کاتا آن دُعا منگتا رھيا۔
وِشواسيان رو ڀيۯا ٿي رھڻ رو نمُونو
43 خاص چيلان ري ھٿا اِيشوَر گھڻا پرچا آن عجِيب ڪم ڏيکاۯتو، آن سجا ئي ماڙھُو اي ڏيکي حيرانَ ٿيتا رھيا۔ 44 جڪو وِشواسِي ٿيا تا، او سجا ئي ھيڪ من ھتا آن آپت ۾ اِين سوچتا تہ ’جِڪِين مانھجو اَھي، او آپان سجان سارُون اَھي۔‘ 45 او آپرِي مِلڪيَت آن شئين ويچي ھر ڪي نا اُوئي رِي ضرُورت موجب وِۯھائي ڏيتا۔ 46 او روز وڏي مندر ۾ ھيڪ من ٿي ڀيۯا ٿيتا، آن گھرا گھر سچي من آن خُوشِي سين ڀيۯا ٿي پرڀُو رِي يادگِرِي ۾ روٽِي کاتا۔ 47 او اِيشوَر رِي واکاڻ ڪرتا رھيا، آن سجا ماڙھُو اُوئان رِي عِزت رکتا۔ آن جِڪان نا ڇوٽڪارو جُڙتو پرڀُو اُوئان نا روز وِشواسِي منڊلِي ۾ تيڙائي ڀيۯا ڪرتو رھيو۔