فصلِ دوّم
معلِمای دروغی و تباهی ازوا
1 لیکِن دَ مینکلِ قَومِ اِسرائیل، اَنبیای دروغی ام بُود، امُو رقم که دَ مینکل شُمو ام معلِمای دروغی پَیدا مُوشه که تعلِیمای تباه کُنِنده ره تاشَکی بَلدِه شُمو میره و حتیٰ باداری ره اِنکار مُونه که اُونا ره خرِیده و اُونا تباهی زُودرَس ره دَ بَلِه خُو میره. 2 غَدر کسا از فِسق-و-فِسادِ ازوا پَیرَوی مُونه و بخاطرِ ازوا راهِ حقِیقت بَدنام مُوشه. 3 اُونا بخاطرِ حِرص-و-طَمَع قد توره_های ساختگی دَ بَلِه شُمو تُجارت مُونه. محکُومیَتِ ازوا از غَدر وخت پیش فَیصَله شُده طال نَمُوخوره و تباهی ازوا آماده اَسته.a
4 چُون خُدا از مجازاتِ ملایکه_های که گُناه کد دِریغ نَکد، بَلکِه اُونا ره دَ دوزَخ اَندخته دَ زنجِیرای ترِیکی تِیره تسلِیم کد تا بَلدِه قضاوَت نِگاه شُنه. 5 اُو امچُنان از مجازاتِ دُنیای قدِیم دِریغ نَکد و طوفان ره دَ بَلِه دُنیای مردُمِ بےخُدا اَوُرد، ولے نوح، جارچی عدالت ره قد هفت نفرِ دِیگه نِجات دَد. 6 خُدا شارای سَدُوم و عمُوره ره محکُوم دَ نابُودی کده دَ خگِشتر تَبدِیل کد و اُونا ره یگ نَمُونِه عِبرَت بَلدِه کسای جور کد که میخایه دَ بےخُدایی زِندگی کُنه. 7 ولے خُدا لوطِ عادِل ره که از فِسق-و-فِسادِ مردُمای بےخُدا دَ تَنگ اَمدُد، نِجات دَد، 8 چُون امُو مردِ عادِل که دَ مینکلِ ازوا هر روز زِندگی مُوکد، چِیزای ره که مِیدِید و مِیشِنِید، روحِ عادِل شی دَ وسِیلِه کارای شرِیرانِه ازوا رَنج-و-عذاب مِیکشِید. 9 پس خُداوند مِیدَنه که چی رقم شخصِ خُداپَرست ره از آزمایش_ها نِجات بِدیه و گُناهکارا ره تا روزِ قضاوَت بَلدِه جَزا نِگاه کُنه، 10 خصُوصاً کسای ره که از خاهِشاتِ پلِیدِ جِسم خُو پَیرَوی مُونه و هر قُدرت-و-اِختیار ره خار-و-حقِیر حِساب مُوکُنه.
اَمیا دَ اندازِه سرکَش و کِبری اَسته که حتیٰ از تَوهِین کدو دَ حُکمرانایb آسمانی ترس نَمُوخوره، 11 دَ حالِیکه ملایکه_ها، اگرچِه قُدرت و قُوَتِ کَلوتر دَره، ولے دَ پیشِ خُداوند امُو حُکمرانا ره تَوهِین کده مُتَهَم نَمُونه. 12 ولے امی مردُما رقمِ حَیوانا بےعقل اَسته؛ امیا زَیده شُده که شِکار و نابُود شُنه. اَمیا دَ ضِدِ چِیزای بَدگویی مُونه که هیچ نَمُوفامه و رقمی نابُود مُوشه که حَیوانا نابُود مُوشه 13 و بخاطرِ بَدی که کده بَدی مِینگره، چراکه عیاشی دَ روزِ روشو ره خوشی خُو مِیدَنه. اُونا مایِه لَکه_ها و عَیب_ها اَسته که وختی دَ مِهمانی_ها قد شُمو یگجای مُوشه، غَرقِ لِذَت_های فریبِندِه خُو اَسته. 14 اُونا چِیمای پُر از زِنا دَره که از گُناه کدو سیر نَمُوشه و مردُمای سُست-اِراده ره دَ دام مِیندَزه. اُونا دِلهای خُو ره دَ حِرص-و-طَمَع عادت دَده و آدمای نالَت شُده اَسته. 15 اُونا راهِ راست ره ایله کده گُمراه شُده و از راهِ بِلعام باچِه بُصورc پَیرَوی مُونه که اُو عایدِ بَدکاری ره دوست دَشت، 16 ولے بخاطرِ خطاکاری خُو سرزَنِش شُد؛ یگ اُلاغِ بےزِبو دَ زِبونِ اِنسان توره گُفت و دیونَگی امزُو پَیغمبر ره بَند کد.d
17 امی رقم آدما چشمه_های بےآو اَسته و مَنیارای که دَ وسِیلِه بادِ شَدِید رانده شُده؛ بَلدِه امزیا ترِیکی تِیره مُقرَر اَسته. 18 چُون اُونا توره_های کِبرآمیز و باطِل مُوگیه و دَ وسِیلِه خاهِشاتِ شَهوانی جِسم، کسای ره دَ دام مِیندَزه که نَو از گِیرِ مردُمای گُمراه دُوتا کده. 19 اُونا بَلدِه ازوا وعدِه آزادی مِیدیه، دَ حالِیکه خودون شی غُلامای فِساد اَسته؛ چُون هر چِیزی که دَ بَلِه یگ آدم حاکِم بَشه، اُو غُلامِ امزُو چِیز اَسته. 20 چُون اگه اُونا بعد از آزاد شُدو از آلُودگی-و-ناپاکی_های دُنیا دَ وسِیلِه شِنَختونِ مَولا و نِجات دِهِندِه مو عیسیٰ مسیح بسم دَزوا گِرِفتار شُنه و تابِع ازوا شُنه، آخِرِ ازوا از اوّل کده بَدتَر مُوشه. 21 چُون بَلدِه ازوا بِهتَر مُوبُود که راهِ عدالت ره هیچ نَمِیشنَخت، نِسبَت دَزی که بعد از شِنَختون شی، امزُو حُکمِ مُقَدَّس که بَلدِه ازوا دَده شُد، رُوی‌گردو شُد. 22 اِی چِیزا قد ازوا مُطابِقِ امزی مَثَلِ راست رُخ دَد که مُوگیه:
”سَگ دَ بَلِه قَی کَدَگی خُو پس مییه.“
و
”خُوکِ شُشته شُده بسم خود ره دَ گِل لوڈ مِیدیه.“