فصلِ دوّم
1 پس تمامِ کِینه، تمامِ حِیله-و-مَکر، ریاکاری، حسادت و تمامِ بَدگویی ره از خودون خُو دُور کُنِید. 2 مِثلِ نِلغِه نَوزَیده شُده دَ شَوق-و-طلبِ شِیرِ خالِصِ روحانی بَشِید تا دَ وسِیلِه ازُو بَلدِه نِجات خُو رُشد کُنِید، 3 اگه شُمو واقِعاً چشِیدید که مَولا مِهربو اَسته.
سنگای زِنده و قَومِ اِنتِخاب شُده
4 شُمو که پیشِ مسیح میِید یعنی پیشِ سنگِ زِنده که مردُم اُو ره رَد کد، ولے دَ نظرِ خُدا اِنتِخاب شُده و بااَرزِش اَسته، 5 شُمو ام رقمِ سنگای زِنده حِساب شُده یگ خانِه روحانی آباد مُوشِید تا پیشوایونِ مُقَدَّس بَشِید و قُربانی_های روحانی ره که قابِلِ قبُولِ خُدا اَسته دَ وسِیلِه عیسیٰ مسیح تقدِیم کُنِید. 6 چُون دَ نوِشته_های مُقَدَّس مُوگیه:
”اینه، ما دَ صَهیون یگ سنگ میلُم،
یگ پای‌سنگِ اِنتِخاب شُده و بااَرزِش؛
و هر کسی که دَزُو ایمان بیره شرمِنده نَمُوشه.“
7 پس بَلدِه ازشُمو کسای که ایمان دَرِید، اُو بااَرزِش اَسته؛ لیکِن بَلدِه بےایمانا
”سنگی ره که اُستاکارا رَد کد،
سنگِ مُهِمِ تادَو شُده“
8 و
”یگ سنگ که باعِثِ لخشِیدونِ مردُم شُده
و یگ قاده که اُونا ره پورته مُونه.“
اُونا بخاطری مِیلَخشه که از کلام اِطاعَت نَمُونه و اُونا بَلدِه امزی تعیِین شُده. 9 لیکِن شُمو یگ نسلِ اِنتِخاب شُده اَستِید، مربُوطِ پیشوایی شاهانه، قَومِ مُقَدَّس و مُتعلِق دَ خُدا، تا کارای بُزُرگِ ازُو ره که شُمو ره از ترِیکی دَ نُورِ عجِیب خُو کُوی کده، اِعلان کُنِید. 10 یگ زمان شُمو کُدَم قَومی نَبُودِید، مگم آلی قَومِ خُدا اَستِید؛ یگ زمان شُمو از رَحمتِ خُدا محرُوم بُودِید، لیکِن آلی رَحمت ازُو نصِیب شُمو شُده.
11 اَی عزِیزای که دَزی دُنیا رقمِ مُسافِر و بیگَنه اَستِید، از شُمو خاهِش مُونُم که از خاهِشاتِ نَفسانی که قد روح-و-رَوان شُمو دَ جنگ اَسته، دُوری کُنِید. 12 رفتار خُو ره دَ مینکلِ مِلَّت_ها نیک کُنِید که اگرچِه اُونا فِعلاً شُمو ره دَ عِنوانِ بَدکارا بَدنام مُونه، ولے از دِیدونِ کارای نیک شُمو، خُدا ره دَ روزِ قضاوَتa شی حمد-و-ثنا بُگیه.
اِطاعَت از حُکمرانا و بادارا
13 پس بخاطرِ مَولا از هر قُدرت-و-اِختیارِ اِنسانی اِطاعَت کُنِید، چی از پادشاه که از پگ کده باله اَسته، 14 چی از والی_ها که از طرفِ پادشاه رَیی شُده تا کسای ره که کارِ بَد مُونه جَزا بِدیه و کسای ره که کارِ نیک مُوکُنه تعرِیف-و-تَوصِیف کُنه. 15 چُون خاست-و-اِرادِه خُدا امی اَسته که شُمو قد انجامِ کارِ نیک، توره_های جاهِلانِه مردُمای لَوڈه ره چُپ کُنِید. 16 رقمِ مردُمای آزاد زِندگی کُنِید، ولے آزادی خُو ره یگ پوشِش بَلدِه شرارَت جور نَکُنِید، بَلکِه رقمِ خِدمتگارای خُدا رفتار کُنِید. 17 تمامِ مردُم ره اِحترام کُنِید؛ بِرارونِ ایماندار ره دوست دَشته بَشِید؛ از خُدا بِترسِید؛ دَ پادشاه اِحترام کُنِید.
18 اَی غُلاما، قد اِحترامِ کامِل تابِع بادارای خُو بَشِید، نَه تنها تابِع بادارای نیک و مِهربو، بَلکِه امچُنان تابِع بادارای سختگِیر-و-تُند‌خُوی. 19 اگه یگ نفر بخاطرِ وِجدانِ خُداتَرس خُو ناحق رَنج کشِیده دَردها ره تَحَمُل کُنه، اِی قابِلِ تعرِیف-و-تَوصِیف اَسته. 20 اگه بخاطرِ کارِ بَد لَت-و-کوب شُنِید و تَحَمُل کُنِید، چی اِفتخار دَره؟ لیکِن اگه بخاطرِ کارِ نیک خُو رَنج بِنگرِید و تَحَمُل کُنِید، اِی کار شُمو دَ پیشِ خُدا قابِلِ تعرِیف-و-تَوصِیف اَسته. 21 چُون شُمو بَلدِه امزی کُوی شُدید، چراکه مسیح ام بخاطرِ ازشُمو رَنج-و-عذاب کشِید و بَلدِه شُمو یگ سرمَشق ایشت تا شُمو دَ نَقشِ قَدم_های ازُو رفتار کُنِید.
22 ”اُو هیچ گُناه نَکد،
و هیچ حِیله-و-مَکر دَ دانِ ازُو پَیدا نَشُد.“
23 وختِیکه اُو ره دَو-و-دشنام دَد، اُو پس دَو-و-دشنام نَدَد؛ وختِیکه اُو رَنج-و-عذاب کشِید، تهدِید نَکد، بَلکِه خود ره دَمزُو تسلِیم کد که عادِلانه قضاوَت مُونه. 24 مسیح خود شی گُناه_های مو ره دَ جِسم خُو دَ بَلِه صلِیب بُرد تا مو بَلدِه گُناه_ها بُمُری و بَلدِه عدالت-و-نیکی زِندگی کنی؛ دَ وسِیلِه زَخم_های ازُو شُمو شَفا پَیدا کدید. 25 چُون شُمو رقمِ گوسپندوی بُودِید که سُون گُمراهی مورفت، لیکِن آلی شُمو دَور خورده دَ پیشِ چوپو و نِگاهوانِ جان_های خُو اَمَدید.