فصلِ دوّم
نازِل شُدونِ روح اُلقُدس
1 وختی «عِیدِ روزِ پِنجاهُم» رسِید، پگ ایماندارا دَ یگ جای جَم بُودa 2 که اولغَتله از آسمو یگ آواز رقمِ گُرَسِ بادِ شَدِید اَمَد و تمامِ خانِه ره که اُونا دَ اُونجی شِشته بُود، پُر کد. 3 و یگ چِیز رقمِ اَلَنگِه آتِش اَلّی دَزوا ظاهِر شُده تِیت شُد و دَ بَلِه سرِ هر کُدَمِ ازوا شِشت. 4 اوخته پگِ ازوا از روح اُلقُدس پُر شُد و دَ زِبونای مُختلِف دَ توره گُفتو شُد، چراکه روح اُلقُدس اِی قُدرت ره دَزوا دَد.
5 دَمزُو روزا یهُودیای خُداترس از هر مِلَّتِ زیرِ آسمو بَلدِه عِید دَ اورُشَلیم اَمَده بُود. 6 وختِیکه امی آواز شِنِیده شُد، غَدر مردُم جَم شُده حَیرو مَند، چراکه هر کس زِبونِ خود خُو ره از دانِ ایماندارا مِیشِنِید. 7 اُونا حَیرو مَندُد و تعجُب کده قد یگدِیگِه خُو مُوگُفت: ”آیا پگِ امزی کسا که دَرَو توره مُوگیه از جلِیلیه نِیَسته؟ 8 پس اِی چِطور اِمکان دَره که هر کُدَمِ ازمو زِبونِ اَصلی خُو ره از دانِ ازیا مِیشنَوی؟ 9 مو خُو مردُمای پارت، ماد، ایلام و باشِنده_های بَین اُلنَهرَین، یهُودیه، کَپَدوکیه، پونطُس و آسیا،b 10 فرِیجیه، پَمفِیلیه، مِصر، مناطِقِ لِیبی نزدِیکِ قِیروان و مردُمای شارِ رُوم اَستی، 11 ام یهُودی نِژاد و ام کسای که دِینِ یهُود ره قبُول کده. بعضی_های مو ام کریتی و عَرَب اَستی، پگ مو مِیشنَوی که اَمیا دَ زِبونِ اَصلی خودون مو از کارای بُزُرگِ خُدا گپ مِیزَنه!“ 12 و تمامِ مردُم دَ حالِیکه گِیج و مَو شُده مَندُد از یگدِیگِه خُو پُرسان کده مُوگُفت: ”اِی چی حِسابه؟“ 13 لیکِن بعضی کسای دِیگه رِیشخَندی کده مُوگُفت: ”اَمیا غَرقِ نشِه شرابِ تازه اَسته!“
پَیغامِ پِترُس
14 مگم پِترُس قد امزُو یازده یارِ دِیگه ایسته شُده دَ آوازِ بِلند گُفت: ”اَی مَردای یهُودی و پگِ باشِنده_های اورُشَلیم، بیلِید که اِی ره دَز شُمو بُفامَنُم و دَ تورای مه خُوب گوش بِدِید! 15 اُو رقم که شُمو گُمان مُونِید، امی آدما نشه نِییه، چراکه ساعتِ سِوّمِ روز اَسته!c 16 بَلکِه اِی امُو چِیز اَسته که یوئیل پَیغمبر پیشگویی کده گُفت:
17 ’خُدا مُوگه:
”ما دَ روزای آخِر روحِ خُو ره دَ بَلِه تمامِ بَشر قرار مِیدیُم
و باچه_ها و دُخترون شُمو نَبُوَت مُونه
و جوانای شُمو رویا_هاd
و آدمای پِیر شُمو خاو_ها مِینگره.
18 اَرے، دَ اُو روزا حتیٰ دَ بَلِه غُلاما و کنِیزای خُو
ما روحِ خُو ره قرار مِیدیُم
و تمامِ ازوا نَبُوَت مُونه.
19 ما باله دَ آسمو چِیزای عجِیب
و تاه دَ زمی مُعجزه_های کٹه ظاهِر مُونُم،
یعنی خُون و آتِش و دُودِ ترِیک.
20 پیش از اَمَدونِ روزِ بُزُرگ و پُرجلالِ خُداوند،e
آفتَو ترِیک مُوشه و ماهتَو دَ خُون تبدِیل مُوشه.
21 لیکِن هر کسی که نامِ خُداوند ره بِگِیره،
اُو نِجات پَیدا مُونه.“‘
22 او مَردای اِسرائیلی، دَ تورای مه گوش بِدِید! خودون شُمو مِیدَنِید که عیسای ناصِری مردی بُود که خُدا دَ وسِیلِه کارای پُر قُدرت، چِیزای عجِیب و مُعجزه_های که خُدا از طرِیقِ ازُو دَ مینکلِ شُمو انجام دَد، اُو ره تَصدِیق کد. 23 امی آدم دَ مُطابِقِ نقشِه که تعیِین شُدُد و خُدا از پیش مِیدَنِست دَز شُمو تسلِیم دَده شُد و شُمو اُو ره دَ دِستِ مردُمای بےخُدا دَ صلِیب میخکوب کده کُشتِید. 24 مگم خُدا اُو ره از عذابِ مَرگ خلاص کده دُوباره زِنده کد، چراکه هیچ اِمکان نَدَشت که مَرگ اُو ره دَ چنگال خُو نِگاه کنه. 25 چُون داوُود پَیغمبر دَ بارِه مسیح مُوگیه:
’ما خُداوند ره همیشه پیشِ رُوی خُو حاضِر مِینگرُم؛
ازی که اُو دَ دِستِ راست مه یَه، ما از جای خُو تکان نَمُوخورُم.
26 امزی خاطر دِل مه خوش اَسته
و زِبون مه خوشحالی مُونه
و جان مه ام دَ اُمِید زِندگی مُوکُنه،
27 چُون تُو جان مَره دَ عالمِ مُرده_ها ایله نَمُونی
و نَمیلی که مَردِ وفادار تُو دَ قبر گنڈه شُنه.
28 تُو راهِ زِندگی ره دَز مه یاد مِیدی
و قد حُضُور خُو مَره پُر از خوشی مُونی.‘
29 بِرارو، دَ اِطمِینانِ کامِل دَز شُمو مُوگُم که بابه کَلون مو داوُود مُرد و دَفن شُد و قبر شی تا اِمروز دَ بَینِ ازمو مَوجُود اَسته.f 30 مگم اُو یگ پَیغمبر بُود و مِیدَنِست که خُدا قَسم خورده قد شی قَول دَده که یکی از اَولادِه ازُو ره دَ تَختِ پادشاهی شی بِشَندَنه. 31 اُو آینده ره مِیدَنِست و دَ بارِه زِنده شُدونِ مسیح گُفت که اُو دَ عالمِ مُرده_ها نَمُومَنه و جَسَد شی ام دَ قبر گنڈه نَمُوشه. 32 پگ مو شاهِد اَستی که خُدا امی عیسیٰ ره دُوباره زِنده کد. 33 پس اُو سربِلند شُده دَ دِستِ راستِ خُدا قرار گِرِفت و روح اُلقُدسِ وعده شُده ره از آتِه آسمانی حاصِل کده دَز مو بخشِید. امی ره که شُمو مِینگرِید و مِیشنَوِید نِعمتِ روح اُلقُدس اَسته. 34 چُون داوُود پَیغمبر دَ آسمو نَرفت، مگم خود شی گُفت:
’خُداوند دَ مَولای مه گُفت:
”دَ دِستِ راست مه بِشی
35 تا دُشمَنای تُو ره تَی‌پَیی زیرِ پای تُو جور کنُم.“‘
36 پس تمامِ قَومِ اِسرائیلg دَ یقِین اِی ره بُفامه که خُدا عیسیٰ ره ام مَولا و ام مسیح تعیِین کده، امی عیسیٰ ره که شُمو دَ صلِیب میخکوب کدِید.“
37 وختِیکه مردُم اِی گپا ره شِنِید، اُونا جِگرخُون شُده از پِترُس و دِیگه رسُولا پُرسان کد: ”بِرارو، آلی مو چِیز کار کنی؟“ 38 پِترُس دَزوا گُفت: ”هر کُدَم شُمو باید توبه کُنِید و دَ نامِ عیسیٰ مسیح غُسلِ تعمِید بِگِیرِید تاکه گُناه_های شُمو بخشِیده شُنه و نِعمتِ خُدا، یعنی روح اُلقُدس ره حاصِل کُنِید. 39 چُون امی وعده بَلدِه شُمو و بچکِیچای شُمو و بَلدِه تمامِ کسای که دُور اَسته دَده شُده، یعنی بَلدِه تمامِ کسای که خُداوند، خُدای مو اُونا ره سُون خود خُو کُوی مُونه.“ 40 و پِترُس قد غَدر توره_های دِیگه دَزوا شاهِدی دَد و اُونا ره نصِیحَت کده گُفت: ”خودگون خُو ره ازی نسلِ شرِیر نِجات بِدِید.“ 41 پس کسای که توره_های پِترُس ره قبُول کد غُسلِ تعمِید گِرِفت و دَمزُو روز تقرِیباً سِه هزار نفر دَ جَمِ ازوا اِضافه شُد. 42 اُونا یکسَره دَ تعلِیمِ رسُولا گوش مِیدَد، دَ بَین خُو رفاقت دَشت، مَراسِمِ ٹوٹه کدونِ نانِ آخِرِ عیسیٰ مسیح ره دَ جای میوُرد و دَوامدار دُعا مُوکد.h 43 پگِ مردُم ره بِیم گِرِفتُد، چُون مُعجزه_های غَدر و علامَت_های بُزُرگ دَ وسِیلِه رسُولا دَ مردُم نِشو دَده مُوشُد. 44 تمامِ ایماندارا یگجای و دَ هر چِیزِ یگدِیگِه خُو شرِیگ بُود. 45 اُونا مُلک و دارایی خُو ره سَودا کده دَ هر کس دَ اندازِه ضرُورَت شی تقسِیم مُوکد. 46 هر روز اُونا دَ یگ دِل دَ خانِه خُدا جَم مُوشُد و خانه دَ خانه مَراسِمِ ٹوٹه کدون نانِ آخِرِ عیسیٰ مسیح ره دَ جای میوُرد. اُونا نان خُو ره دَ خوشی و قد دِلِ پاک قَتی خورده 47 خُدا ره سِتایش مُوکد و دَ دِلِ پگِ مردُم شِیرِین شُده مورَفت. و خُداوند هر روز تعدادِ مردُمای نِجات یافته ره دَ جَمِ ازوا اِضافه مُوکد.