فصلِ هشتُم
شِکوهِ خُداوند و مَنزلَتِ اِنسان
بَلدِه سردِستِه خانِنده ها؛ قد آلِه مُوسِیقی تاردار خانده شُنه؛ زبُورِ داوُود.a
1 اَی خُداوند، مَولای مو،
چِیقس پُرشِکوه اَسته نام تُو دَ تمامِ زمی!
تُو بُزُرگی-و-جلال خُو ره دَ بَلِه آسمونا قرار دَدے.
2 از دانِ بچکِیچا و نِلغه‌گو توره گُفته
بخاطرِ مُخالِفِین خُو تادَوِ قُوَت خُو ره ایشتی
تا دُشمو و اِنتِقام گِیرِنده ره چُپ کنی.
3 وختی سُونِ آسمونای تُو توخ مُونُم، سُون کارِ دِستای تُو،
سُون ماهتَو و سِتاره های که قرار دَدے،
4 مُوگیُم: اِنسان چی اَسته که تُو دَ فِکرِ ازُو اَستی،
و بَنی آدم چی یَه که تُو دَزُو تَوَجُه مُونی؟
5 تُو اُو ره از ملایکه ها کده کم وَری تاه‌تَر خَلق کدی،b
و تاجِ جلال و عِزَت ره دَ سر شی ایشتی.
6 اُو ره دَ بَلِه کارای دِست خُو حاکِم جور کدے،
و تمامِ چِیزا ره تَی پای ازُو قرار دَدی:
7 تمامِ گوسپندو و گاوو
و جانوَرای بیابو ره،
8 مُرغَکوی هَوا و ماهیای دریا ره
و تمامِ چِیزای ره که دَ دریا ها دَ حَرکت اَسته.
9 اَی خُداوند، مَولای مو،
چِیقس پُرشِکوه اَسته نام تُو دَ تمامِ زمی!