فصلِ پنجُم
آمادگی بَلدِه آباد کدونِ خانِه خُدا
1 حِیرام پادشاهِ صُور خِدمتگارای خُو ره دَ پیشِ سُلَیمان رَیی کد، چُون اُو شِنِیدُد که سُلَیمان ره مَسَح کده دَ جای آتِه شی پادشاه جور کده، چُون حِیرام همیشه قد داوُود دوست بُود. 2 سُلَیمان دَ حِیرام پَیغام رَیی کده گُفت: 3 ”تُو مِیدَنی که آتِه مه داوُود نَتنِست بَلدِه نامِ خُداوند، خُدای خُو خانه آباد کنه، چراکه جنگ ها از هرطرف اُو ره گِرِفتُد، تا اِی که خُداوند دُشمنا ره دَ زیرِ پای ازُو اَندخت. 4 لیکِن آلی خُداوند، خُدای مه از ھرطرف دَز مه آرامی دَده و هیچ دُشمو و بَدبَختی وجُود نَدره. 5 پس مقصد مه امی اَسته که بَلدِه نامِ خُداوند، خُدای خُو یگ خانه آباد کنُم، امُو رقم که خُداوند دَ آتِه مه داوُود وعده دَده گُفت، ’باچِه تُو که ما اُو ره دَ جای ازتُو دَ تَخت تُو مِیشَندَنُم بَلدِه نام مه خانه آباد مُونه.‘ 6 امزی خاطر اَمر کُو که دِرختونِ سَرو ره از لِبنان بَلدِه مه قَطع کنه. خِدمتگارای مه قد خِدمتگارای تُو قَتی کار مُونه و مُزدِ خِدمتگارای تُو ره هر چِیقس که تعیِین کنی دَزتُو مِیدیُم، چُون تُو مِیدَنی که دَ مینکلِ ازمو اُوطور کس نِییه که رقمِ صَیدونیا دَ قَطع کدونِ دِرخت لایق بَشه.“
7 وختی حِیرام پَیغامِ سُلَیمان ره شِنِید، غَدر کَلو خوش شُد و گُفت: ”اِمروز خُداوند ره حمد-و-سِپاس مُوگیُم که بَلدِه داوُود یگ باچِه دانا دَده تا دَ بَلِه امزی قَومِ کٹه بَشه.“ 8 و حِیرام دَ سُلَیمان پَیغام رَیی کده گُفت: ”پَیغامی ره که دَز مه رَیی کدی، ما شِنِیدُم؛ ما خاهِش تُو ره دَ بارِه چیوِ سَرو و چیوِ صَنوبَر پُوره مُونُم. 9 خِدمتگارای مه چیو ها ره از لِبنان تاه کده دَ دریا میره؛ ما اُونا ره بسته-بَندی کده دَ دریا حَرکت مِیدیُم و تا جایی که بَلدِه مه تعیِین مُونی مِیرسَنُم و اُونا ره دَ اُونجی واز مُونُم تاکه تُو گِرِفته بُبری. و تُو خوراکِ دَربار مَره تَهیه کده ضرُورَت های ازمه ره پُوره کُو.“
10 پس حِیرام چیوای سَرو و چیوای صَنوبَر ره دَ سُلَیمان دَده خاهِشِ ازُو ره پُوره کد. 11 و سُلَیمان دَ عِوَض شی بِیست هزار کُر گندُم و بِیست هزار بَتa روغونِ صاف بَلدِه خوراکِ دَربارِ حِیرام دَد. سُلَیمان امی مِقدار ره هر سال دَ حِیرام مِیدَد. 12 خُداوند دَ سُلَیمان حِکمت بخشِید، امُو رقم که دَزُو وعده کدُد. دَ بَینِ حِیرام و سُلَیمان صُلح برقرار بُود و اُونا قد یگدِیگه خُو عهد بسته کد.
13 سُلَیمان پادشاه از تمامِ اِسرائیل بیگار گِرِفت که تِعدادِ بیگاریا سی هزار نفر بُود. 14 پادشاه اُونا ره دَ هر ماه دَه هزار نفر دَ نوبَت دَ لِبنان رَیی مُوکد؛ اُونا یگ ماه دَ لِبنان بُود و دُو ماه دَ خانِه خُو؛ اَدونِیرام ناظِرِ بیگاریا بُود. 15 سُلَیمان امچُنان هفتاد هزار مَردِ بارکَش و هشتاد هزار نفر سنگ تراش دَ کوھِستو دَشت؛ 16 اِی تِعداد جدا از سِه هزار و سِه صد ناظِرِ سُلَیمان بُود که مُدِیرِ کار بُود و مسئُولیَتِ نفرای ره دَشت که کار مُوکد. 17 دَ اَمرِ پادشاه اُونا سنگای کٹه و باکَیفیَت ره کَند تا پای‌سنگِ خانِه خُدا قد سنگای تَراش شُده ایشته شُنه. 18 پس کارگرای سُلَیمان، کارگرای حِیرام و جِبالیا سنگا ره تراش کد و چیو ها و سنگا ره آماده کد تا خانِه خُدا ره آباد کنه.