فصلِ هژدَهُم
حسادتِ شائول
1 وختی داوُود از توره گُفتو قد شائول خلاص شُد، دِل-و-جانِ یوناتان گِرِفتارِ داوُود شُد و یوناتان اُو ره رقمِ جان خُو دوست مِیدَنِست. 2 و شائول دَ امزُو روز اُو ره قد خُو گِرِفت و نَه‌ایشت که پس دَ خانِه آتِه خُو بوره. 3 اوخته یوناتان قد داوُود یگ عهد بسته کد، چراکه اُو ره رقمِ جان خُو دوست مِیدَنِست. 4 و یوناتان چَپَنی ره که دَ جان شی بُود کشِیده دَ داوُود دَد؛ اُو کالای جنگ خُو و حتیٰ شمشیر، کَمو و کمربَند خُو ره ام دَزُو دَد. 5 داوُود دَ هر جایی که شائول اُو ره رَیی مُوکد مورفت و کامیاب مُوشُد. امزی خاطر شائول اُو ره دَ بَلِه مَردای جنگی خُو قومَندان مُقرَر کد. اِی ام دَ نظرِ پگِ مردُم خُوب معلُوم شُد و ام دَ نظرِ خِدمتگارای شائول.
6 وختِیکه داوُود از کُشتونِ فَلَسطِینی پس اَمَد، دَ حالِیکه اُونا میمَد، خاتُونو از تمامِ شارای اِسرائیل بَیت خانده و بازی و خوشی کده قد دایره ها و دِیگه آلاتِ مُوسِیقی دَ دَمِ راهِ شائول پادشاه اَمَد. 7 خاتُونو دَ حالِیکه بازی مُوکد بَیت خانده دَ یگدِیگِه خُو مُوگُفت:
”شائول هزاران دُشمون خُو ره کُشته
و داوُود دَه‌ھا هزار دُشمون خُو ره.“
8 شائول غَدر قار شُد و اِی توره دَ نظر شی خوش نَخورد. اُو قد خود خُو گُفت: ”اُونا دَه‌ها هزار نفر ره دَ داوُود نِسبَت مِیدیه و هزاران نفر ره دَز مه. پس بغَیر از پادشاهی چی مَنده که بَلدِه ازُو دَده شُنه.“ 9 و امزُو روز بعد شائول داوُود ره دَ چِیمِ بَد مِیدِید.
10 صَباحِ امزُو روز روحِ آزار-دِهِنده از طرفِ خُدا دَ بَلِه شائول اَمَد و اُو دَ مَنِه خانِه خُو ایله‌گویی کد؛ و داوُود مِثلِ هر روز بَربط دَ دِست شی بُود و مِیزَد. شائول دَ دِست خُو یگ نَیزه دَشت 11 و امُو نَیزه ره گَزلَک کده قد خود خُو گُفت: ”ما داوُود ره دَ دیوال میخ مُونُم.“ مگم داوُود دُو دَفعه خود ره از پیشِ رُوی ازُو گوشه کد.
12 شائول از داوُود مِیترسِید، چراکه خُداوند قد ازُو بُود و از شائول دُور شُدُد. 13 پس شائول اُو ره از پیش خُو دُور کد و اُو ره قومَندانِ هزار نفری مُقرَر کد و داوُود پیشِ رُوی لشکر بُرو مورفت و داخِل میمَد. 14 داوُود دَ تمامِ کارای خُو کامیاب مُوشُد، چُون خُداوند قد ازُو بُود. 15 وختی شائول دِید که اُو غَدر کامیاب اَسته، اُو از داوُود کَلوتر ترس خورد. 16 لیکِن تمامِ اِسرائیل و یهُودا داوُود ره دوست دَشت، چراکه اُو پیشِ رُوی لشکرِ ازوا بُرو مورفت و داخِل میمَد.
17 اوخته شائول دَ داوُود گُفت: ”اینه، ما دُخترِ کٹِه خُو میرَب ره دَ عِنوانِ خاتُو دَز تُو مِیدیُم؛ فقط بَلدِه مه یگ مَردِ دلیر-و-جنگی بَش و دَ جنگ های خُداوند جنگ کُو.“ چُون شائول قد خود خُو گُفت: ”ما دِست خُو ره دَ بَلِه ازُو باله نَمُونُم؛ بیل که دِستِ فَلَسطِینیا دَ بَلِه شی باله شُنه.“ 18 داوُود دَ شائول گُفت: ”ما کِی اَستُم و خانَوار مه یا اَولادِ بابِه آتِه مه دَ اِسرائیل چی اَسته که ما دامادِ پادشاه شُنُم؟“ 19 لیکِن دَ وختِیکه میرَب دُخترِ شائول باید دَ داوُود دَده مُوشُد، اُو دَ عَدرئیلِ مِحولاتی دَ عِنوانِ خاتُو دَده شُد.
20 دَ عَینِ حال مِیخال دُخترِ شائول داوُود ره دوست دَشت؛ وختِیکه دَ شائول دَزی باره گُفته شُد، امی توره اُو ره خوشحال کد. 21 و شائول قد خود خُو گُفت: ”اُو ره دَ داوُود مِیدیُم تا بَلدِه شی یگ دام شُنه و تا دِستِ فَلَسطِینیا دَ بَلِه ازُو باله شُنه.“ پس شائول دَفعِه دوّم دَ داوُود گُفت: ”اِمروز تُو داماد مه مُوشی.“ 22 و شائول دَ خِدمتگارای خُو گُفت: ”قد داوُود تاشَکی گپ زَده بُگِید، ’توخ کُو، پادشاه از تُو راضی اَسته و خِدمتگارای شی تُو ره دوست مِیدَنه؛ پس آلی دامادِ پادشاه شُو.‘“
23 وختی خِدمتگارای شائول امی توره ها ره دَ گوشِ داوُود رَسَند، داوُود دَزوا گُفت: ”آیا دَ نظرِ ازشُمو دامادِ پادشاه شُدو آسو اَسته؟ شُمو مِیدَنِید که ما یگ آدمِ فقِیر و حقِیر اَستُم.“ 24 خِدمتگارای شائول اَمَده دَزُو گُفت: ”داوُود اینی رقم مُوگیه.“ 25 اوخته شائول گُفت: ”دَ داوُود بُگِید که، ’پادشاه از تُو مَهرِ دُختر خُو ره طلب نَدره، فقط صد پوستِ ختنِه فَلَسطِینیا ره بَیر تا از دُشمنای پادشاه اِنتِقام گِرِفته شُنه.‘“ شائول قَصد دَشت که داوُود ره دَ دِستِ فَلَسطِینیا پورته کده دَ قتل بِرسَنه.
26 وختِیکه خِدمتگارای پادشاه امی تورا ره دَ داوُود گُفت، دَ نظرِ داوُود خوش خورد و دِل شی شُد که دامادِ پادشاه شُنه. پس روزای تعیِین شُده هنوز پُوره نَشُدُد 27 که داوُود باله شُده قد نفرای خُو رفت و دُوصد فَلَسطِینی ره کُشته پوستای ختنِه ازوا ره اَوُرد و پگ شی ره دَ پادشاه نِشو دَد تا دامادِ پادشاه شُنه. اوخته شائول دُختر خُو مِیخال ره دَ عِنوانِ خاتُو دَزُو دَد.
28 وختی شائول پَی بُرد و فامِید که خُداوند قد داوُود اَسته و مِیخال دُختر شی ام داوُود ره دوست دَره، 29 اُو از پیش کده کَلوتر از داوُود ترس خورد؛ پس شائول دَ تمامِ روزای زِندگی خُو دُشمونِ داوُود بُود.
30 دَ امزُو غَیت قومَندانای فَلَسطِینیا همیشه بَلدِه جنگ میمَد و هر وختِیکه اُونا میمَد، داوُود از پگِ خِدمتگارای شائول کده کَلوتر عاقِلانه رفتار مُوکد، دَ اندازِه که نام شی غَدر مشهُور شُد.