فصلِ چاردَهُم
حملِه یوناتان دَ بَلِه فَلَسطِینیا
1 یگ روز یوناتان باچِه شائول دَ امزُو جوان که سلاح-بَردار شی بُود گُفت: ”بیه که دَ بَلِه پَیره‌دارخانِه فَلَسطِینیا که دَ اُو طرف اَسته بوری.“ لیکِن آتِه خُو ره خبر نَکد. 2 شائول دَ نزدِیکِ جِبعه دَ تَی دِرختِ اَناری که دَ مِگرون اَسته، شِشتُد و مَردای که قد شی قَتی بُود تقرِیباً شَش صد نفر بُود. 3 و یکی امزُو مَردا اَخیّا باچِه اَخِیطُوب بُود که ایفود ره قد خُو دَشت؛ اَخِیطُوب بِرارِ اِیخابود باچِه فِینحاس نوسِه عیلی بُود و عیلی دَ زمان خُو از طرفِ خُداوند دَ شِیلوه پیشوا بُود. مردُم از رفتونِ یوناتان خبر نَدَشت. 4 از کوتَلی که یوناتان قَصد دَشت تیر شُده دَ پیشِ پَیره‌دارخانِه فَلَسطِینیا بوره، دَ اُونجی یگ قادِه شِیخ دَ یگ طرف و یگ قادِه شِیخ دَ دِیگه طرف بُود که نامِ یگ شی بوصیص و نامِ دِیگِه شی سِنِّه بُود. 5 یکی امزُو قاده ها سُون شمال رُوی دَ رُوی مِخماس و دِیگِه شی طرفِ جنُوب رُوی دَ رُوی جِبعه قرار دَشت.
6 یوناتان دَ امزُو جوان که سلاح-بَردار شی بُود گُفت: ”بیه که دَ بَلِه پَیره‌دارخانِه امزی ناخَتنه ها بوری؛ اُمِید اَسته که خُداوند بَلدِه مو یَگو کار کنه، چُون نِجاتِ خُداوند بَستَگی دَ تِعدادِ کَلو و کَم نَدره.“ 7 سلاح-بَردار شی گُفت: ”هر چِیزی که دِل تُو مُوشه، امُو کار ره کُو. پیش بورُو؛ اینه، ما قد تُو اَستُم و مُطابِقِ خاهِشِ دِل تُو عمل مُونُم.“
8 اوخته یوناتان گُفت: ”توخ کُو، مو طرفِ امزُو نفرا موری و خود ره دَزوا نِشو مِیدی. 9 اگه دَز مو گُفت: ’ایسته شُنِید که مو دَ پیش شُمو بییی،‘ اوخته مو دَ جای خُو ایسته مُوشی و دَ پیشِ ازوا نَموری. 10 لیکِن اگه گُفت: ’باله دَ پیشِ ازمو بیِید،‘ اوخته مو باله موری، چُون اِی بَلدِه ازمو یگ علامَت اَسته که خُداوند اُونا ره دَ دِستِ ازمو تسلِیم کده.“ 11 پس هر دُوی ازوا خودون ره دَ پَیره‌دارخانِه فَلَسطِینیا نِشو دَد و فَلَسطِینیا گُفت: ”توخ کنِید، عِبرانیا از سُولاخای که خودون ره دَزوا تاشه کده، بُرو مییه.“ 12 اوخته پَیره‌دارا دَ یوناتان و سلاح-بَردار شی گُفت: ”باله دَ پیشِ ازمو بیِید تا زورِ فَلَسطِینیا ره بَلدِه شُمو نِشو بِدی.“ یوناتان دَ سلاح-بَردار خُو گُفت: ”از پُشت مه بیه، چُون خُداوند اُونا ره دَ دِست اِسرائیل تسلِیم کده.“
13 پس یوناتان قد دِست و پای خُو چار-چَمبَلده کده دَ پیشِ ازوا باله رفت و سلاح-بَردار شی از پُشتِ ازُو اَمَد. فَلَسطِینیا پیشِ رُوی یوناتان اُفتَده مورفت و سلاح-بَردار شی از پُشتِ ازُو اَمَده مُوکُشت. 14 دَ امزُو کُشتارِ اوّل یوناتان و سلاح-بَردار شی تَقرِیباً بِیست نفر ره دَ ساحِه یگ جرِیب زمی کُشت. 15 و ترس-و-وَحشَت دَ خَیمه‌گاه و دَ بُرو از خَیمه‌گاه جای گِرِفت و تمامِ نفرای پَیره‌دارخانه و حَمله کُنِنده های ازوا ام وَحشَت زَده شُد و زمی لَرزه کد. پس ترس-و-وَحشَتِ غَدر کٹه دَ بَینِ ازوا جای گِرِفت.
16 پَیره‌دارای شائول دَ جِبعِه بِنیامِین دِید که اونه، یگ گروهِ کٹه دِست-پَیچه شُده و ھر سُو مُودَوه. 17 اوخته شائول دَ مَردای که قد شی بُود، گُفت: ”لشکر ره جَم کُنِید و بِنگرِید که از مینکل مو کِی بُرو رفته.“ وختی اُونا لشکر ره جَم کد، یوناتان و سلاح-بَردار شی دَ اُونجی نَبُود. 18 شائول دَ اَخیّا گُفت: ”صندُوقِ خُدا ره پیش بَیر.“ چُون صندُوقِ خُدا دَ امزُو زَمان دَ پیشِ بَنی اِسرائیل بُود.a 19 دَ حالِیکه شائول قد پیشوا توره مُوگُفت، گڈوَڈی دَ خَیمه‌گاهِ فَلَسطِینیا کَلوتر شُده مورفت؛ و شائول دَ پیشوا گُفت: ”دِست خُو ره پس کُو.“ 20 اوخته شائول و پگِ مَردای که قد شی قَتی بُود، جَم شُده دَ جنگ رفت و دِید که شمشیرِ هر فَلَسطِینی دَ ضِدِ دِیگِه شی اِستِفاده مُوشه و غَدر یگ گَلگَلمیری کٹه اَسته. 21 دَ امزُو غَیت عِبرانیای که سابِق قد فَلَسطِینیا یگجای شُدُد و دَ خَیمه‌گاهِ ازوا رفتُد، دُوباره دَ پیشِ اِسرائیلی های اَمَد که قد شائول و یوناتان بُود. 22 امچُنان پگِ مَردای اِسرائیل که خودون ره دَ کوھِستونِ اِفرایم تاشه کدُد، وختی شِنِید که فَلَسطِینیا دُوتا کده، اُونا ام دَ جنگ شامِل شُده فَلَسطِینیا ره دُمبال کد. 23 پس خُداوند دَ امزُو روز اِسرائیل ره نِجات دَد و جنگ از بَیت-آوِن ام تیر شُد.
قَسمِ ناسَنجِیدِه شائول
24 مَردای اِسرائیل دَ امزُو روز سخت زیرِ فِشار بُود، چراکه شائول مردُم ره قَسم دَده گُفتُد: ”نالَت دَ کسی که تا شام نان بُخوره، تا غَیتِیکه ما از دُشمنای خُو اِنتِقام نَگِرِفتیم.“ پس هیچ کُدَمِ امزُو مَردا نان ره دَ دان خُو نَزَد. 25 دَ امزُو غَیت تمامِ لشکر دَ یگ جنگل رسِید و دَ اُونجی عسل دَ رُوی زمی بُود. 26 وختی مردُم دَ جنگل داخِل شُد، دِید که عسل مِیچَقه، لیکِن هیچ کس دِست خُو ره دَ دان خُو نَبُرد، چُون اُونا از قَسم ترس خوردُد. 27 مگم یوناتان وختِیکه آتِه شی مردُم ره قَسم دَده بُود نَشِنِیدُد، پس اُو نوکِ تَیاقی ره که دَ دِست شی بُود دِراز کده دَ شانِه عسل چِقی کد و دِست خُو ره دَ دان خُو بُرد؛ و چِیمای شی روشو شُد. 28 اوخته یکی امزُو مَردا گُفت: ”آتِه تُو مردُم ره سخت قَسم دَده گُفته: ’نالَت دَ کسی که اِمروز نان بُخوره.‘ و امزی خاطر مردُم بیحال اَسته.“ 29 یوناتان گُفت: ”آتِه مه لشکر مو ره دَ مُصِیبت اَندخته. توخ کنِید، ازی که ما یگ کم وری امزی عسل چشِیدیم چِیمای مه چِطور روشو شُده. 30 چِیقس کَلوتر خُوب مُوشُد اگه اِمروز مردُم آزادانه امزُو وُلجِه که از دُشمنای خُو گِرِفته مُوخورد. اگه مُوخورد، آیا آلی دَ مینکلِ فَلَسطِینیا ازی کده کُشتارِ غَدر کٹه رُخ نَمِیدَد؟“
31 دَ امزُو روز اُونا فَلَسطِینیا ره از مِخماس تا اَیَلون زَد و مردُم کَلو بیحال بُود. 32 اوخته مردُم دَ بَلِه وُلجه ها هُجُوم بُرد و گوسپندو، گاوو و گوسَله ها ره گِرِفته دَ بَلِه زمی حلال کد و اُونا ره قد خُون شی قَتی خورد. 33 دَ امزُو غَیت چند نفر دَ شائول خبر رَسَنده گُفت: ”اونه، مردُم دَ ضِدِ خُداوند گُناه مُونه، اُونا گوشت ره قد خُون شی مُوخوره.“ شائول گُفت: ”شُمو خیانَت کدید؛ آلی یگ سنگِ کٹه ره دَ پیش مه بِغَلطَنِید.“ 34 و شائول اِدامه دَده گُفت: ”خودون شُمو دَ مینکلِ مردُم تِیت شُده دَزوا بُگِید: ’هر کُدَم شُمو گاو و گوسپون خُو ره دَ اِینجی حلال کنِید و بُخورِید و دَ ضِدِ خُداوند دَ وسِیلِه خوردونِ گوشت قد خُون شی گُناه نَکنِید.‘“ پس تمامِ مردُم دَ امزُو شاو هر کُدَم شی گاو خُو ره قد خُو اَوُرد و دَ اُونجی حلال کد. 35 و شائول دَ اُونجی بَلدِه خُداوند یگ قُربانگاه آباد کد؛ اِی اوّلِین قُربانگاهِ بُود که اُو بَلدِه خُداوند آباد کد.
36 اوخته شائول گُفت: ”بیِید که دَ غَیتِ شاو از پُشتِ فَلَسطِینیا بوری و اُونا ره تا روشنَی صُبح غارَت کنی و هیچ کُدَمِ ازوا ره زِنده نَه ایلی.“ اُونا گُفت: ”هر چِیزی که دَ نظر تُو خُوب معلُوم مُوشه، انجام بِدی.“ لیکِن پیشوا گُفت: ”بیِید که دَ اِینجی دَ خُدا نزدِیک شُنی و خاست شی ره بِدَنی.“
37 و شائول از خُدا پُرسان کده گُفت: ”آیا مو از پُشتِ فَلَسطِینیا بوری؟ آیا اُونا ره دَ دِستِ اِسرائیل تسلِیم مُونی؟“ لیکِن خُداوند دَ امزُو روز بَلدِه ازُو هیچ جواب نَدَد. 38 اوخته شائول گُفت: ”اَی تمامِ رهبرای قَوم دَ اِینجی نزدِیک بیِید و تحقِیق کده بِنگرِید که اِمروز اِی گُناه چی رقم سر زَده. 39 چُون دَ زِندگی خُداوند نِجات دِهِندِه اِسرائیل قَسم که اگه گُناهکار باچِه مه یوناتان ام بَشه، اُو حتماً کُشته مُوشه.“ لیکِن از پگِ مردُم یگ شی ام دَ جوابِ ازُو چِیز نَگُفت. 40 اوخته اُو دَ تمامِ قَومِ اِسرائیل گُفت: ”شُمو دَ یگ طرف ایسته شُنِید و ما و باچِه مه یوناتان دَ یگ طرف ایسته مُوشی.“ مردُم دَ شائول گُفت: ”هر چِیزی که دَ نظر تُو خُوب معلُوم مُوشه، انجام بِدی.“
41 پس شائول دَ خُداوند، خُدای اِسرائیل گُفت: ”اَی خُداوند، یگ جوابِ واضِح بِدی.“b اوخته شائول و یوناتان گِرِفته شُد و مردُم ایله شُد. 42 و شائول گُفت: ”دَ مینکلِ ازمه و باچِه مه یوناتان پِشک بِندَزِید.“ و یوناتان گِرِفته شُد. 43 اوخته شائول دَ یوناتان گُفت: ”دَز مه بُگی که چِیز کار کدے؟“ یوناتان دَزُو گُفت: ”قد سرِ تَیاقی که دَ دِست مه اَسته یگ کَم وری عسل چشِیدُم و آلی باید بُمُرُم.“ 44 شائول گُفت: ”خُدا دَ حق مه امی کار، بَلکِه کَلوتر ازی ره کنه؛ تُو حتماً باید بُمُری یوناتان!“ 45 لیکِن مردُم دَ شائول گُفت: ”آیا یوناتان که امی پیروزی بُزُرگ ره نصِیبِ اِسرائیل کده، باید بُمُره؟ هرگِز نَه! دَ زِندگی خُداوند قَسم که یگ تارِ مُوی ام از سر شی دَ زمی نَموفته، چراکه اُو اِمروز قد کومَکِ خُدا اِی کار ره کده.“ دَ امزی رقم مردُم یوناتان ره نِجات دَد و اُو نَمُرد. 46 پس شائول از دُمبال کدونِ فَلَسطِینیا تیر شُد و فَلَسطِینیا دَ جای خُو رفت.
47 وختِیکه شائول پادشاهی خُو ره دَ بَلِه اِسرائیل مُستَحکم کد، اُو قد تمامِ دُشمنای گِرد-و-بَر خُو، یعنی قد موآبیا، عمونیا، اِدومیا، پادشایونِ صوبه و فَلَسطِینیا جنگ کد؛ اُو دَ هر طرف که مورفت، پیروز مُوشُد. 48 اُو دَ دلیری جنگ کد و عمالیقیا ره شِکست دَده اِسرائیل ره از دِستِ غارَتگرای ازوا نِجات دَد.
خانَوارِ شائول
49 باچه های شائول یوناتان، یِشوی و مَلکِیشُوَع بُود؛ نام های دُو دُختر شی اینی بُود: نامِ اوّلباری شی میرَب و نامِ ریزِه شی مِیخال. 50 نامِ خاتُونِ شائول اَخِینوعَم بُود و اَخِینوعَم دُخترِ اَخِیمعاص بُود؛ و نامِ قومَندانِ لشکرِ شی اَبنیر باچِه نیر کاکای شائول بُود. 51 قیس آتِه شائول و نیر آتِه اَبنیر باچِه اَبِیئیل بُود.
52 دَ تمامِ روزای پادشاهی شائول دَ خِلافِ فَلَسطِینیا جنگِ سخت بُود و شائول ھر مَردِ دلیر و هر مَردِ زورتُور ره که مِیدِید اُو ره قد خُو یگجای مُوکد.