فصلِ هشتُم
مردُمِ اِسرائیل پادشاه میخایه
1 وختِیکه سموئیل پِیر شُد، اُو باچه های خُو ره دَ بَلِه اِسرائیل قاضی مُقرَر کد. 2 نامِ باچِه اوّلباری شی یوئیل و نامِ باچِه دوّمی شی اَبیاه بُود؛ اُونا دَ بِئیرشِبَع قاضی بُود. 3 لیکِن باچه های شی دَ مُطابِقِ راه های ازُو رفتار نَمُوکد، بَلکِه دَ پُشتِ فایده رفته رِشوَت مِیگِرِفت و عدالت ره تَی پای مُوکد.
4 پس تمامِ رِیش سفیدای اِسرائیل جم شُده دَ رامه دَ پیشِ سموئیل اَمَد 5 و دَزُو گُفت: ”اینه، تُو پِیر شُدے و باچه های تُو دَ مُطابِقِ راه های ازتُو رفتار نَمُونه؛ پس آلی بَلدِه ازمو یگ پادشاه تعیِین کُو تا رقمِ پادشاهِ دِیگه مِلَّت ها دَ بَلِه مو حُکمرانی کنه.“ 6 امی توره دَ سرِ سموئیل خوش نَخورد که اُونا گُفت: ”دَز مو پادشاه بِدی تا دَ بَلِه مو حُکمرانی کنه.“ و سموئیل دَ پیشِ خُداوند دُعا کده هِدایَت طلب کد 7 و خُداوند دَ سموئیل گُفت: ”آوازِ قَوم ره دَ بارِه پگِ چِیزای که دَز تُو مُوگیه بِشنَو، چراکه اُونا تُو ره ایله نَکده، بَلکِه مَره ایله کده تا دَ بَلِه ازوا پادشاهی نَکنُم. 8 امُو رقم پگِ کارای ره که اُونا از روزی که اُونا ره از مِصر بُرو اَوُردُم تا اِمروز دَ خِلافِ ازمه انجام دَده و مَره ایله کده خُدایونِ بیگَنه ره عِبادت کده، امُو رقم اُونا قد ازتُو ام رفتار مُونه. 9 پس آلی آوازِ ازوا ره بِشنَو، لیکِن تاکِید کده اُونا ره اَخطار بِدی و اُونا ره از راه-و-رَسمِ پادشاه که دَ بَلِه ازوا حُکمرانی مُونه، باخبر کُو.“
10 اوخته سموئیل پگِ تورای خُداوند ره دَ قَوم خُو که ازُو پادشاه طلب کدُد، بَیان کده 11 گُفت: ”راه-و-رَسمِ پادشاهی که دَ بَلِه شُمو حُکمرانی مُونه ازی قرار اَسته: اُو باچه های شُمو ره گِرِفته مُقرَر مُونه تا مسئُولِ گاڈی های شی بَشه، اَسپ-سوارای شی بَشه و پیشِ رُوی گاڈی ازُو بِدَوه؛ 12 اُو اُونا ره بَلدِه خُو قومَندان های هزار نفری و قومَندان های پِنجاه نفری جور مُونه و بعضی ازوا ره بَلدِه قُلبه کدونِ زمی و دِرَو کدونِ حاصِلات خُو و بَلدِه جور کدونِ سلاح های جنگی و اَسبابِ گاڈی های خُو تعیِین مُونه. 13 اُو دُخترون شُمو ره بَلدِه عَطر جور کدو، آشپزی و نان پُخته کدو مِیگِیره. 14 اُو بِھترِین زمِینا، باغ های انگُور و باغ های زَیتُون شُمو ره گِرِفته دَ خِدمتگارای خُو مِیدیه. 15 اُو دَه-یگِ غَلّه-و-دانه و باغ های انگُور شُمو ره گِرِفته دَ نفرای دَربار و خِدمتگارای خُو مِیدیه. 16 اُو بِھترِین غُلاما و کنِیزا و کارگرایa شُمو ره قد اُلاغای شُمو گِرِفته بَلدِه کارِ خود خُو مُقرَر مُونه. 17 اُو دَه-یگِ گَله های شُمو ره ام مِیگِیره و شُمو غُلام های ازُو جور مُوشِید. 18 و دَ امزُو روز شُمو از دِستِ پادشاهِ خُو که بَلدِه خو اِنتِخاب کدید ناله-و-فریاد مُونِید، ولے خُداوند دَ اُو روز دَ داد شُمو نَمِیرَسه.“
19 لیکِن مردُم تورِه سموئیل ره گوش نَکد و گُفت: ”نَه، باید دَ بَلِه مو یگ پادشاه بَشه 20 تا مو ام رقمِ دِیگه مِلَّت ها بَشی و پادشاهِ مو دَ بَلِه مو حُکمرانی کنه و پیشِ رُوی مو رفته دَ جنگای مو بَلدِه مو جنگ کنه.“