پَیدایش
کِتابِ تَورات - بَخشِ اوّل
فصلِ اوّل
پَیدایشِ دُنیا
1 دَ اِبتِدا خُدا آسمونا و زمی ره خَلق کد. 2 زمی خالی و بِدُونِ شکل بُود. زمی پُر از آو بُود و ترِیکی تمام جایها ره گِرِفتُد مگم روحِ خُدا دَ رُوی آو_ها دَ حَرکت بُود. 3 و خُدا اَمر کد: ”روشنی شُنه!“ و روشنی شُد. 4 و خُدا دِید که روشنی خُوب اَسته و خُدا روشنی ره از ترِیکی جدا کد. 5 اوخته خُدا روشنی ره «روز» و ترِیکی ره «شاو» نام ایشت. روز بیگاه شُده شاو صَباح شُد؛ اِی روزِ اوّل بُود.
6 و خُدا اَمر کد: ”دَ مینکلِ آو_ها خالی‌گاه جور شُنه تا آو ره از آو جدا کنه.“ 7 پس خُدا خالی‌گاه ره جور کد و آوهای زیرِ خالی‌گاه ره از آوهای بَلِه خالی‌گاه جدا کد. 8 و خُدا خالی‌گاه ره «آسمو» نام ایشت. روز بیگاه شُده شاو صَباح شُد؛ اِی روزِ دوّم بُود.
9 و خُدا اَمر کد: ”آوهای زیرِ آسمو دَ یگ جای جَم شُنه تا خُشکی معلُوم شُنه.“ و امی رقم شُد. 10 و خُدا خُشکی ره «زمی» و آو_های جَم شُده ره «بَحر» نام ایشت؛ و خُدا دِید که خُوب اَسته. 11 بعد ازُو خُدا اَمر کد: ”زمی هر رقم نَباتاتa سَوزدلجی کُنه، یعنی گیاه_های دانهتُو دَ مُطابِقِ جِنس خُو و دِرختای میوه که دَ مُطابِقِ جِنس خُو میوه مِیدیه و میوِه شی خسته دَره، دَ رُوی زمی سَوز کُنه.“ و امُو رقم شُد. 12 و زمی هر رقم نَباتات سَوزدلجی کد: گیاه_های دانهتُو دَ مُطابِقِ جِنس شی و دِرختای میوهتُو که میوه_های شی خسته دَشت دَ مُطابِقِ جِنس شی. و خُدا دِید که خُوب اَسته. 13 روز بیگاه شُده شاو صَباح شُد؛ اِی روزِ سِوّم بُود.
14 و خُدا اَمر کد: ”چِیزای نُورانی دَ خالی‌گاهِ آسمو دَ وجُود بییه تاکه روز ره از شاو جدا کنه و یگ نشانی بَلدِه فصل_ها، روز_ها و سال_ها بَشه 15 و امُو نُور_ها از خالی‌گاهِ آسمو دَ زمی روشنی بِدیه.“ و امُو رقم شُد: 16 خُدا دُو نُورِ بُزُرگ جور کد: نُورِ کٹِه شیb ره بَلدِه حُکمرانی دَ بَلِه روز و نُورِ ریزِه شیc ره بَلدِه حُکمرانی دَ بَلِه شاو؛ علاوِه ازی سِتاره_ها ره ام جور کد. 17 پس خُدا اُونا ره دَ خالی‌گاهِ آسمو جای-دَ-جای کد تاکه دَ زمی روشنَی بِدیه 18 و دَ بَلِه روز و شاو حُکمرانی کده روشنَی ره از ترِیکی جدا کُنه. و خُدا دِید که خُوب اَسته. 19 روز بیگاه شُده شاو صَباح شُد؛ اِی روزِ چارُم بُود.
20 و خُدا اَمر کد: ”آوها از هر رقم زِندهجانِ آوی پُر شُنه و مُرغَکو از بَلِه زمی دَ خالی‌گاهِ آسمو خالی‌گاه پَر بِزنه.“ 21 پس خُدا جاندارای کٹِه بحری و تمامِ زِندهجانای دِیگه ره که دَ آو زِندگی مُوکُنه دَ مُطابِقِ جِنس شی و پگِ مُرغَکوی بالدار ره ام دَ مُطابِقِ جِنس شی خَلق کد. و خُدا دِید که خُوب اَسته. 22 و خُدا اُونا ره بَرکت دَده گُفت: ”باروَر شُده کَلو شُنِید و آوهای بَحر_ها ره پُر کُنِید و مُرغَکو دَ بَلِه زمی کَلو شُنه!“ 23 روز بیگاه شُده شاو صَباح شُد؛ اِی روزِ پنجُم بُود.
24 و خُدا اَمر کد: ”دَ زمی هر رقم زِنده‌جان دَ وجُود بییه: جانوَرای دَرِنده، خزِنده‌گو و چارپایا هر کُدَم شی دَ مُطابِقِ جِنس خُو.“ و امُو رقم شُد. 25 پس خُدا چارپایا ره دَ مُطابِقِ جِنس شی، جانوَرای دَرِنده ره دَ مُطابِقِ جِنس شی و پگِ خزِنده‌گونِ زمی ره دَ مُطابِقِ جِنس شی خَلق کد. و خُدا دِید که خُوب اَسته.
26 و خُدا گُفت: ”بیِید اِنسانd ره مِثلِ خود خُو و هَمرَنگِ خود خُوe جور کنی تا دَ بَلِه ماهیای دریا، دَ بَلِه مُرغَکوی آسمو، دَ بَلِه حَیوانا و دَ بَلِه تمامِ زمی و دَ بَلِه پگ خزِندَگو که دَ رُوی زمی خَزَک مُونه، حُکمرانی کُنه.“ 27 پس خُدا اِنسان ره مِثلِ خود خُو خَلق کد؛ اُو ره مِثلِ خُدا خَلق کد؛ اُونا ره مَرد و زَن خَلق کد. 28 و خُدا اُونا ره بَرکت دَد و دَزوا گُفت: ”باروَر شُده کَلو شُنِید و زمی ره پُر کده دَ بَلِه شی حاکِم شُنِید: دَ بَلِه ماهیای دریا، دَ بَلِه مُرغَکوی آسمو و دَ بَلِه پگِ زِندهجانای که دَ رُوی زمی حَرکت مُونه، حُکمرانی کُنِید.“ 29 و خُدا گُفت: ”اونه، پگِ گیاه_های دانهتُو ره دَ تمامِ رُوی زمی و پگِ دِرختای ره که میوه_های خسته‌دار دَره دَز شُمو بَلدِه خوراک دَدیم. 30 و تمامِ گیاه_های سَوز ره ما دَ تمامِ حَیوانای زمی، دَ پگ مُرغَکوی آسمو و دَ پگِ خزِندَگونِ رُوی زمی که نَفَسِ زِندگی دَره بَلدِه خوراک دَدیم.“ و امُو رقم شُد. 31 و خُدا پگِ چِیزای ره که آست کدُد، توخ کد و دِید که کَلو خُوب اَسته. روز بیگاه شُده شاو صَباح شُد؛ اِی روزِ شَشُم بُود.