ما در او از طریق خون او رستگاری داریم، آمرزش گناهان، مطابق با غنای فیض او.(افسسیان 1، 4 تا 5).

فیض به معنای دریافت نجات خدا به طور کامل جدا از هر گونه شایستگی یا عمل از جانب ماست. خدا همه چیز را به نام عیسی برای ما انجام داده است. نجات یک هدیه است، نه یک پاداش. نجات کار خداست، کار تمام شده. ما نه می توانیم به آن اضافه کنیم و نه می توانیم از آن حذف کنیم. ما با فیض نجات می‌یابیم (افسسیان 2، 5 و آیات 8 تا 9)، و با فیض زندگی می‌کنیم و خدمت می‌کنیم (افسسیان 3، 2 و آیات 7 تا 8). فیض خدا در نجات متوقف نمی شود، بلکه در زندگی روزمره ما به کار خود ادامه می دهد. برکات خدا در زندگی ما پاداشی برای اطاعت، کارهای خوب یا مشارکت فعال ما در زندگی کلیسا نیست. خداوند ما را به لطف خالص برکت می دهد.

اطاعت از خدا و کارهای نیک در زندگی ما جایگاه مهمی دارد. اما اگر من عمل کنم در حالی که در قلبم فقط به آنچه می توانم با خدا "برنده" باشم فکر می کنم، در مسیر اشتباهی هستم. انگیزه ای که خداوند به دنبال آن است، جلب رضایت اوست.

- دعا:فهرستی از همه چیزهایی که خداوند به لطف خالص به شما داده است، بدون اینکه شما لیاقت آن را داشته باشید، تهیه کنید. خدا را شکر برای همه چیزهایی که در لیست وجود دارد. فهرست دومی از همه چیزهایی که دوست دارید داشته باشید یا انجام دهید تهیه کنید. لیست را به خدا بده. به او بگویید که لیاقت هیچ یک از این چیزها را ندارید، اما روی لطف او حساب می کنید!

- خواندن کتاب مقدس:اول قرنتیان 15، 8 تا 10 و دوم قرنتیان 12، 8 تا 10 را بخوانید و دریابید که پولس رسول چگونه فیض خدا را در زندگی خود تجربه کرد.

- بازتاب شخصی:ما تحت تأثیر دنیای خود هستیم که به ما می گوید "شما لیاقت این کار را دارید، زیرا آن کار را انجام دادید"، "شما خوب هستید زیرا واجد شرایط هستید" ... اما خدا به ما می گوید "هر چه داری به تو دادم. کاری نکن که لیاقتش را داشته باشی، من این شغل را به تو سپردم زیرا تو صلاحیتی داری، بلکه به این دلیل که تو را دوست دارم. به این فکر کنید که آیا واقعاً به لطف خدا به طور کامل زندگی می کنید. آیا از خدا اطاعت می کنید تا او را راضی کنید یا چیزی از او به دست آورید؟

- نسبت به دیگران:این معنای لطف خدا را با برادران و خواهرانی که به دلیل شکست در امتحان یا از دست دادن چیزی که آرزوی آن را داشتند، ناامید شده‌اند، در میان بگذارید.