एडुं सिक्‍कां तंचि गुंडळांचि मत्‍ता पुस्तकम
5
1 पजा आ राजगद्‍देपोर्रो उद्‍दिस मत्‍तोना तिना कय्दे नाकु उंदि पुस्तकम दिस्ता. अद लोप्पो, पलाते रोंडु पक्‍काने राससि मत्‍ता आनि दान्क एडुं सिक्‍कां तंचि गूंडूर्गा हुट्सि मत्‍ता. 2 अगा वेल्‍लेन ताकत मत्‍ता उंदि पेनदा दूतातुन नना हूळतन. पेद्‍दा आवाजते अद, “गूंडूर्गा हुट्सि मत्‍ता पुस्तकमपोर्रोटा एडुं सिक्‍कान नेम्‍हाचि, दान विच्‍चनालायक बोर मंतोर?” इंचि इनालय दल्‍गता. 3 गानि स्वर्गमते आयि, बूमितपोर्रो आयि आनि बूमि हिळु आयि अद पुस्तकमतुन विच्‍चिसि दाना लोप्पो हूळाना लायकतोर बोरे मना हिल्‍लोर. 4 अद पुस्तकमतुन विच्‍चिसि हूळानालायक बोरे दोर्कुवाहेंका नना इरगा अळतन. 5 अस्के “निमे अळमा. हूळा! आ गूंडूर्गा हुट्सि मत्‍ता पुस्तकमपोर्रोटा सिक्‍कान नेम्‍हाचि अदुन विच्‍चिसि हूळानाहाटीं दाविदना वंसंमतोर, यहुदाना गोत्रमता सिंहम इंचि पोर्रोल होत्‍तोर वरोर, गेल्सि मंतोर” इंचि आ पेद्‍दाल्कुना अव्टेटाल वरोर नातोनि इत्‍तोर. 6 अस्के आ राजगद्‍दे, जीवाते मनना नालुं जिवरासिं आनि पेद्‍दाल्कुना नड्‍डुम, बलि आता उंदि गोर्रे पोरि नित्‍तिसि मत्‍तद नना हूळतन. दान्कु एडुं कोह्कु, एडुं कळ्क मत्‍तां. आ एडुं कळ्क इत्‍ते, पेन बूमिपोर्रो अन्‍नि दिक्‍कुल्कुने लोहता दाना एडुं आत्मां आंदूं. 7 अद गोर्रे पोरि, राजगद्‍देपोर्रो उद्‍दिस मत्‍तोनगा वासि, ओना तिना कय्दे मत्‍ता पुस्तकमतुन तेंडकुत्‍ता. 8 बस्के अय्ते गोर्रे पोरि आ पुस्तकमतुन तेंडकुत्‍ता, अस्के आ नालुं जिवरासि आनि इरवै नालुर पेद्‍दाल्क गोर्रे पोरिना मुन्‍ने काल्कुनगा बोक-बोर्लें अर्सि मोळ्कतुर. ओर अंटोरा कय्दे उंद-उंदि टांबूरा आनि दूपमते निंडिसि मत्‍ता बंगारमता कुळ्का मत्‍तां. आ दूपमते निंडिसि मत्‍ता कुळ्का इत्‍ते, पेनदा लोकुल्कुना पारतनां आंदूं. 9-10 पजो ओर अंटुर उंदि पुना पाटा पारालय दल्‍गतुर, “निमे इद पुस्तकमतुन एतसि, दाना सिक्‍कांन नेम्‍हाचि विच्‍चनालायक मंतिन. बारित्‍ते, निमे मोक्‍कु आसि नीवा नेत्‍तुर कुदुवा दोस्सि हरेक वंसंमतोर्कुनाल, हरेक बासानोर आनि हरेक जातितोर्कुनाल पेनदाहाटीं अस्कुत्‍तिन. आनि निमे ओर्कुन पेनदाहाटिंक दाना राज्येमतोर आनि पेर्मालोर्क कीतिन. आनि ओर बूमिपोर्रो राज्येम कींतुर”. 11 पजा नना अगा हूळते, आ राजगद्‍दे सुट्‍टु, अव नालुं जिवरासिना सुट्‍टु आनि पेद्‍दाल्कुना सुट्‍टु पेनदा वेल्‍लेन दूताना लेंग केंजा वाता. अव दूतां लाकुल्कुना लाकुल्क, कोट्‍कुना कोट्‍कु मत्‍तां. 12 “मन्कालोर इद गोर्रे पोरिन हव्किस मत्‍तुर गानि, संपत्‍ति, बुद्‍दि, बलम, कदर, महिमा आनि तल्सकुनना लायक इदे आंद,” इल्हा अव अन्‍नि दूतां पेद्‍दा आवाजते इंचेके मत्‍तां. 13 अचोने आयाका स्वर्गमते, बूमिपोर्रो, बूमि हिळु, समुद्रम आनि अवुने मनानव अन्‍निगुडा, “राजगद्‍देपोर्रो उद्‍दानोनद आनि गोर्रे पोरिनद, स्तुति, कदर, महिमा आनि बलम बस्केळ्कताहाटीं मन्‍निकांटि,” इंचि इनानद नना केंजतन. 14 अस्के जीवाते मनना नालुं जिवरासिं “आमीन” इत्‍तां आनि पेद्‍दाल्क टोंगरां ऊनसि आरादना कीतुर.