زِنهکارێن جنێنێئے بَکشگ
8
1 بله ایسّا زئیتونئے کۆها شت.
2 اے دگه سَباها، پدا مزنێن پرستشگاها آتک.
مردم آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت.
ایسّا نِشت و آیانی سَبک دئیگا گُلاێش بوت.
3 همے وهدا شَریَتئے زانۆگر* و پَریسیان، جنێنے مردمانی نیاما آورت که زِنائے وهدا گِرگ بوتگ‌اَت.
4 گۆن ایسّایا گوَشتِش:
«او استاد!
اے جنێن زنائے سرا گِرگ بوتگ.
5 شَریَتئے تها، موسّایا مارا هُکم داتگ که اے پئیمێن جنێن باید اِنت سِنگسار کنگ ببنت.
* بله تئو چے گوَشئے؟»
6 آیان لۆٹت ایسّا چیزے بگوَشیت تان آییا داما دئور بدئینت و مئیاریگ بکننت، بله ایسّا نِشت و گۆن لَنکُکا زمینئے سرا چیزے نبیسگا لگّت.
7 گۆن کَست و کێنگے لۆٹتِش که آ پَسّئو بدنت.
گڑا ایسّایا وتی سر بُرز کرت و گوَشتی:
«اگن آییا سِنگسار کنگَ لۆٹێت، ائولی سِنگا باید اِنت هما بجنت که آییا وت هچ گناه نکرتگ.»
8 پدا نِشت و زمینئے سرا چیزے نبیسگا گُلاێش بوت.
9 گۆن اے هبرانی اِشکنگا، کئومئے پێشوا، ائولا پیرێن و رَندا سجّهێن، در کپت و شتنت.
تهنا ایسّا و هما جنێن پَشت کپتنت.
10 نون ایسّا اۆشتات و گۆن جنێنا گوَشتی:
«او بانُک!
مردم کجا شتنت؟ په تئیی مئیاریگ کنگا یکّے هم نمنت؟»
11 جنێنا گوَشت:
«نه واجه!
کَسّ نمنت.»
ایسّایا گوَشت:
«من هم ترا مئیاریگَ نکنان، برئو، بله دگه برے گناه مکن.»
ایسّا جهانئے رُژن اِنت
12 ایسّایا پدا گۆن مردمان گوَشت:
«من جهانئے رُژن و نور آن.
کَسے که منی رَندگیریا کنت، تهارۆکیا گِسَر و سرگردانَ نبیت، زِندئے رُژناییئے واهندَ بیت.»
13 پَریسیان گۆن آییا گوَشت:
«تئو وتی بارئوا وت شاهدیَ دئیئے، گڑا تئیی شاهدیا اَرزش و اِهتبارے نێست.»
14 ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت:
«من په وتی جندا تُرے وت شاهدی بدئیان، منی شاهدیا اِهتبار هست، چیا که منَ زانان چه کجا آتکگان و کجا رئوان، بله شما نزانێت من چه کجا آتکگان و کجا رئوان.
15 شما گۆن انسانی چمّے چارێت و شئور و هُکمَ بُرّێت.
بله من هچکَسێئے بارئوا شئورَ نبُرّان.
16 اگن شئورے هم ببُرّان، منی هُکم و شئور بَرهَکّێن شئورے بیت، چیا که اے کارئے تها تهنا نه‌آن، هما پت که منا راهی داتگ گۆن من همراه اِنت.
17 شمئے شَریَتا اے هم نبیسگ بوتگ که دو مردمئے گواهیا اِهتبار هست.*
18 یکّے منی جند اِنت که په وت شاهدیَ دئیان، دومی هما پت اِنت که منا راهی داتگ.»
19 آیان گوَشت:
«تئیی پت کجا اِنت؟» ایسّایا پَسّئو دات:
«شما نه منا زانێت و نه منی پتا، اگن شما منا بزانتێن، منی پتۆ هم زانتگ‌اَت.»
20 ایسّایا اے هبر هما وهدا کرتنت که مزنێن پرستشگاها، هئیراتی زرّانی پێتیئے* نزّیکا، درس و سَبک دئیگا اَت.
کَسّێا په آییئے دَزگیر کنگا دست نشَهارت، چیا که اَنگت آییئے وهد نرَستگ‌اَت.
آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت
21 پدا ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«منَ رئوان و شما منی شۆهازا گردێت، بله وتی گناهانی تها مرێت و آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت.»
22 یَهودی گۆن یکدومیا گوَشگا لگّتنت:
«وهدے گوَشیت:
‹آ جاها که منَ رئوان شما آتکَ نکنێت،› چه اِشیا آییئے مولّ و مُراد چی اِنت؟ بلکێن لۆٹیت وتا بکُشیت؟»
23 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«شما چه اے جَهلی جهانا اێت و من چه بُرزادی جهانا، شما چه اے دنیایا اێت و من چه اے دنیایا نه‌آن.
24 پمێشکا شمارا گوَشان که وتی گناهانی تها مرێت.
اگن ایمان مئیارێت من هما آن که گوَشان، وتی گناهانی تها مرێت.»
25 آیان جُست کرت:
«تئو کئے ائے؟» ایسّایا پَسّئو دات:
«من هما آن که چه پێشا هم شمارا گوَشتُن.
26 منا شمئے بارئوا بازێن چیزے په گوَشگ و شئور بُرّگا* هست‌اِنت، بله منی رَه دئیۆک هما راستێن اِنت و من هر چیزے که چه آییا اِشکتگ په جهانا درشانَ کنان.»
27 آیان نزانت پتئے بارئوا هبر کنگا اِنت.
28 پمێشکا ایسّایا گوَشت:
«وهدے شما انسانئے چُکّ چه زمینا چِست کرت، گڑا زانێت که من هما آن و وتسر کارے نکنان، هما ڈئولا که پتا سۆج داتگ، هما ڈئولا هبرَ کنان.
29 منی رَه دئیۆک گۆن من اِنت، آییا منا تهنا و اێوک نه‌اِشتگ، چیا که من مُدام هما کارانَ کنان که آییا گَل و شادانَ کننت.»
30 چه اے هبرانی اِشکنگا، بازێنێا ایسّائے سرا باور کرت.
گُلامی و آزاتی
31 رَندا، ایسّایا گۆن هما یَهودیان که آییئے سرا باورمند بوتگ‌اتنت، گوَشت:
«اگن منی هبرانی سرا بۆشتێت، په دل منی مرید اێت.
32 آ وهدی راستیا زانێت و راستی شمارا آزاتَ کنت.»
33 آیان گوَشت:
«ما اِبراهێمئے ائولاد اێن و هچبر کَسێئے گُلام نبوتگێن.
گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که ‹شما آزاتَ بێت›؟»
34 ایسّایا گوَشت:
«باور کنێت، آ کَس که گناهَ کنت، گناهئے بندیگ و گُلام اِنت و
35 گُلام دایما واجهئے لۆگا نمانیت، بله چُکّ دایما مانیت.
36 گڑا، اگن چُکّ شمارا آزات بکنت په راستی و پکّا آزاتَ بێت.
37 زانان که شما اِبراهێمئے ائولاد اێت، بله پمێشکا که منی سَبکان شمئے دلا جاگه نێست، منی کُشگئے رَندا اێت.
38 من هما چیزانی بارئوا گپَّ کنان که وتی پتئے بارگاها دیستگ‌اَنت و شما هما چیزانی سرا کارَ کنێت که چه وتی پتا سَبک گپتگ‌اَنت.»
39 آیان دَرّاێنت:
«مئے پت اِبراهێم اِنت.»
ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«اگن شما اِبراهێمئے چُکّ بوتێنێت، هماییئے راهۆ زرتگ‌اَت.
40 شما زانێت، من هما راستی که چه هُدایا اِشکتگ گۆن شما گوَشت.
بله اَنگت منی کُشگئے رَندا اێت.
اِبراهێما چُشێن کار نکرتگ‌اَت.
41 شما وتی پتئے کاران برجاهَ دارێت.»
آیان گوَشت:
«ما بێپت و کیهُرّ نه‌اێن، مارا یک پتے هست، آ هم هُدائے جند اِنت.»
42 ایسّایا گوَشت:
«اگن هُدا شمئے پت بوتێن، شما منا هم دۆست داشتگ‌اَت، چیا که من چه هماییئے نێمگا آتکگان و شمئے نیاما آن.
من وتسر نئیاتکگان، هماییا منا دێم داتگ.
43 په چے منی هبران سَرکِچَ نئوَرێت؟ پمێشکا که شمارا اے هبرانی اِشکنگئے توان نێست.
44 شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت.
آ چه بُن و بێها هۆنیگے و چه راستیا دور و زِبهر* اِنت، چیا که آییا هچ راستی مان نێست.
وهدے درۆگَ بندیت، وتی بُن و بێها رئوت، چیا که درۆگبندے و سجّهێن درۆگانی پت اِنت.
45 بله پمێشکا منی سرا باورَ نکنێت که راستیا گۆن شما گوَشان.
46 چه شما کئے منا گناهے پِر بستَ کنت؟ گڑا، اگن من راستێنَ گوَشان، په چے باورَ نکنێت؟
47 آ کَس که هُدایی اِنت، هُدائے هبرا گۆشَ داریت.
شما هُدائے هبرا گۆشَ ندارێت، چیا که هُدایی نه‌اێت.»
ایسّا و اِبراهێم
48 یَهودیان آییئے پَسّئوا دَرّاێنت:
«ما نگوَشت که تئو چه سامِریان ائے و ترا جِنّ پِر اِنت؟»
49 ایسّایا گوَشت:
«منا جِنّ پِر نێست، وتی پتا باز اِزَّتَ دئیان، بله شما منا بےاِزّتَ کنێت.
50 من په وت مزنیَ نلۆٹان، آ دگرے که منا شرپ و مزنیَ دنت و وت دادرسیَ کنت.
51 اَلّم بزانێت اگن کَسے منی هبرا بگیپت، هچبرَ نمریت.»
52 یَهودیان گۆن آییا گوَشت:
«نون مارا باور اِنت که ترا جِنّ پِر.
اِبراهێم و سجّهێن نبی مرتنت، بله تئو گوَشئے:
‹هرکَس منی هبرا بزوریت هچبرَ نمریت.›
53 زانا، تئو چه مئے پت اِبراهێما مستر ائے؟ آ مرت و سجّهێن نبی هم مرتنت.
تئو کئے ائے؟»
54 ایسّایا پَسّئو دات:
«اگن من وتا وت ستا بدئیان، اے ستایا اَرزشے نێست، اے منی پت اِنت که منا مزنی و شئوکتَ بَکشیت، هما که شما آییا وتی هُدا زانێت.
55 اَنگت آییا نزانێت و پَجّاهَ نئیارێت، بله من آییا زانان.
اگن بگوَشان که آییا نزانان، شمئے ڈئولا درۆگبندَ بان، بله من آییا زانان و هر چیزے که آ گوَشیت منَ کنان.
56 شمئے پت اِبراهێم، په همے اُمێتا گَل و شادان اَت که منی رۆچا بگندیت.
آییا دیست و دلشات بوت.»
57 یَهودیان گوَشت:
«ترا اَنگت پنجاه سال هم نبیت، گڑا چۆن تئو اِبراهێم دیستگ؟»
58 ایسّایا گوَشت:
«باور کنێت، من هما آن که چه اِبراهێما پێسر بوتگان و هستان.»
59 آیان په ایسّائے جنَگا سِنگ و ڈۆک چِت، بله آ چه مردمانی چمّا دور و اَندێم بوت، مزنێن پرستشگاهی اِشت و شت.