آیۆکێن زمانگئے بارئوا ایسّائے پێشگۆیی
13
1 وهدے ایسّا چه مزنێن پرستشگاها در آیگا اَت، چه مریدان یکّێا گۆن آییا گوَشت:
«او استاد!
بچار چۆنێن ٹوهێن سِنگ و ڈۆک و چِه پئیمێن ڈئولدارێن لۆگ و ماڑی اَنت.»
2 ایسّایا پَسّئو دات:
«اے ڈئولدارێن لۆگ و ماڑیانَ گندئے؟ چه اِشان یک سِنگے هم دومی سِنگئے سرا نمانیت، سجّهێنانَ پْرۆشنت و کرۆجنت.»
3 وهدے ایسّا مزنێن پرستشگاهئے دێم په دێما زئیتونئے کۆهئے سرا نِشتگ‌اَت، پِتْرُس، آکوب، یوهَنّا و اَنْدْریاس آییئے کِرّا آتکنت و په هَلوت و اِهوتے جُستِش کرت:
4 «مارا بگوَش، بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و اِشیئے نزّیک بئیگئے نشانی چی اِنت؟»
5 ایسّایا هبر بُنگێج کرت و گوَشتنت:
«هُژّار بێت، کَسے شمارا گُمراه مکنت.
6 بازێنے په منی ناما کئیت و گوَشیت:
‹من هما آن› و بازێنێا گُمراهَ کنت.
7 وهدے جنْگانی کوکّارا اِشکنێت و آیانی هال و هبر شمئے گۆشانَ کپیت، متُرسێت و پرێشان مبێت.
اَلَّم اے ڈئولا بیت، بله اَنگت هلاسیئے وهد نئیاتکگ و په سر نرَستگ.
8 یک کئومے دگه کئومێئے سرا و یک هکومتے دگه هکومتێئے سرا پادَ کئیت.
بازێن مُلک و جاگهان زلزله و زمین‌چَنڈَ بیت و ڈُکّال و کَهتَ کپیت.
اے، تهنا زَنک و زایگئے دردانی بُنگێج و شروهات اَنت.
9 «هُژّار بێت!
شمارا هَکدیوانانی* دێما پێشَ کننت، کنیسهانی تها جننت و په منیگی، هاکم و بادشاهانی دێما اۆشتارێننت.
گڑا شمارا شَرّێن مۆهے رسیت که په من گواهی بدئیێت.
10 بله پێسرا باید اِنت که منی وشّێن مستاگ په سجّهێن کئومان رسێنگ و سر کنگ ببیت.
11 هروهد که شمارا گرنت و هَکدیوانانَ برنت، چه پێشا پرێشان مبێت که:
‹ما چے بگوَشێن.›
آ وهدا، هر چیزے که شمارا سۆج دئیگ و رسێنگَ بیت، هماییا بگوَشێت.
چیا که گوَشۆک شما نه‌اێت، هُدائے پاکێن روه اِنت.
12 برات وتی براتا درۆهیت و کۆشارێنیت و پت وتی چُکّا، چُکّ چه وتی پت و ماتا یاگیَ بنت و آیانَ کۆشارێننت.
13 سجّهێن مردم، په منی نامئیگی چه شما نَپرتَ کننت.
بله هما که تان آهِرا سکّیانَ سگّیت، آ رَکّیت.
تُرسناکێن وهد و جاور
14 «وهدے شما آ ‹پلیت و بێران کنۆکێن بَژناکا›* هما جاگها گندێت که آییئے جاگه نه‌اِنت،» وانۆک بزانت و شَرّ سرپد ببیت، «هما که یَهودیَها اَنت دێم په کۆهان بتچنت.
15 آ که بان و بادگیرئے سرا اِنت په چیزێئے زورگا جَهلا اێر مکپیت و لۆگا مرئوت و
16 آ که ڈگارانی سرا کِشت و کِشارا اِنت، وتی کباهئے زورگا پِر مترّیت.
17 آ رۆچان، اَپسۆز په لاپ‌پُرّ و چُک‌ماتێن جنێنان.
18 دْوا بکنێت که شمئے تچگ و در رئوگ، زمستانا مبیت.
19 چیا که هما رۆچان، اَنچێن سکّی و سۆریے کپیت که آییئے مِسال، چه هما رۆچا که هُدایا جهان جۆڑێنتگ تان اے وهدا نئیاتکگ و هچبر هم نئیئیت.
20 اگن هُداوندا آ سکّیانی رۆچ کَمتر مکرتێننت، هچ مردمے نرَکّتگ‌اَت.
بله په وتی گچێن کرتگێنانی هاترا، آ رۆچی کَمتر کرتگ‌اَنت.
21 آ وهدا، اگن کَسے شمارا بگوَشیت:
‹بچار، مَسیه اِدا اِنت› یا ‹بچار، اۆدا اِنت،› باور مکنێت.
22 چیا که درۆگێن مَسیه و درۆگێن نبی جاهَ جننت و نشانی و اَجِکّایی پێشَ دارنت.
وتی سجّهێن زۆرا جننت که گچێن کرتگێنان هم گُمراه بکننت.
23 نون شَرّ هۆش و سار کنێت، چیا که اے سجّهێن جاورانی بئیگا پێسر من شمارا هال داتگ.
ایسّائے پِر تَرّگ
24 «آ رۆچان، چه اے سکّی و سۆریان و رَند، رۆچ تهارَ بیت، ماهَ ندْرپشیت* و ماهکانیَ نبیت،
25 اِستار هم چه آسمانا کپنت و آسمانی زۆر و واک لَرزێنگ و جُلگُمێنگَ* بنت.
26 آ وهدا، مردم انسانئے چُکّا گندنت، که گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے چه جمبرانی نیاما کئیت و پَدّرَ بیت.
27 گڑا پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.
28 «نون چه اِنجیرئے درچکا درس و سَبک بگرێت.
انچُش که آییئے ٹال نرمَ بنت و تاکَ تْرکّنت، گڑا زانێت که گرماگئے مۆسم نزّیک اِنت.
29 همے ڈئولا، وهدے اے چیزانَ گندێت، وتَ زانێت که منی آیگئے وهد نزّیک اِنت و دروازگئے دپا رستگان.
30 شمارا راستێنَ گوَشان، تان اے سجّهێن جاور مئیاینت اے نَسل و پدرێچ، هلاسَ نبیت.
31 زمین و آسمان گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گار و زیانَ نبنت.
32 هچکَسَ نزانت که آ رۆچ و ساهت کدێن سرَ رَسیت، نه آسمانئے پرێشتگَ زاننت و نه چُکّ، پتَ زانت و بسّ.
33 «تئیار و هُژّار بێت!
چیا که نزانێت آ وهد و دمان کدێنَ کئیت.
34 منی پِر ترّگئے مِسال، همے ڈئولا اِنت که مردے دور و دْراجێن سپرێا برئوت، رُکست کنگئے وهدا، سجّهێن هِزمتکارانی کار و باران سر و سۆج بکنت و نِگهپانا هُکم بدنت:
‹سار و هُژّار بئے!›
35 شما نزانێت که لۆگئے هُدابُند کجام رۆچ و چِه وهدا کئیت؛ بێگاها، شپنێما، بامگواها یا سباهئے وهد و جاورا؟ پمێشکا سار و هُژّار بێت.
36 چُش مبیت که هُدابُند اَناگت* بیئیت و بگندیت که شما واب اێت.
37 انچُش که من شمارا گوَشگا آن، سجّهێنانَ گوَشان:
هُژّار بێت!»