فصلِ بِیست و هفتُم
داوُود دَ مینکلِ فَلَسطِینیا
1 داوُود دَ دِل خُو گُفت: ”یگ روز نَه یگ روز از دِست شائول نابُود مُوشُم. پس امزی کده هیچ چِیز بَلدِه مه بِهتر نِیَسته که دَ سرزمِینِ فَلَسطِینیا دُوتا کنُم؛ اوخته شائول از پالِیدون مه دَ سرزمِینِ اِسرائیل دِست مِیکشه و ما از دِستِ ازُو خطا مُوخورُم.“ 2 پس داوُود و شَش صد نفری که قد شی قتی بُود، باله شُده دَ پیشِ اَخِیش باچِه معوک، پادشاهِ جَت رفت. 3 داوُود و نفرای شی دَ پیشِ اَخِیش دَ جَت جای-دَ-جای شُد؛ هر مَرد قد خانَوار خُو و داوُود قد هر دُو خاتُون خُو اَخِینوعَمِ یزرَعیلی و اَبِیجایلِ کَرمَلی بیوِه نابال. 4 وختی دَ شائول گُفته شُد که داوُود دَ جَت دُوتا کده، اُو دِیگه دَ پالِیدون شی بُر نَشُد.
5 یگ روز داوُود دَ اَخِیش گُفت: ”اگه نظرِ لُطفِ تُو دَ بَلِه مه اَسته، بیل که یگ جای دَ یکی از شارای اطراف دَز مه دَده شُنه تا دَ اُونجی جای-دَ-جای شُنُم؛ چُون لازِم نِییه که خِدمتگار تُو دَ شارِ پایتَخت قد تُو زِندگی کنه.“ 6 پس اَخِیش دَ امزُو روز صِقلَگ ره دَزُو دَد؛ امزی خاطر صِقلَگ تا اِمروز دَ پادشایونِ یهُودا تعلُق دَره. 7 مُدَتی که داوُود دَ مُلکِ فَلَسطِینیا زِندگی کد، یگ سال و چار ماه بُود.
8 دَ امزُو غَیت داوُود و نفرای شی باله رفته دَ بَلِه جِشُوریا، جِرزیا و عمالیقیا حَمله کد؛ چُون امی طایفه ها از زمانِ قدِیم دَ امزُو سرزمی از شُور تا سرزمِینِ مِصر زِندگی مُوکد. 9 وختی داوُود دَ یگ منطقِه امزُو سرزمی حَمله مُوکد، اُو یگ مَرد یا خاتُو ره ام زِنده نَمی‌ایشت، لیکِن گوسپندو، گاوو، اُلاغا، اُشتُرا و کالا ها ره مِیگِرِفت و دَ پیشِ اَخِیش پس میمَد. 10 غَیتِیکه اَخِیش پُرسان مُوکد: ”اِمروز دَ کُجا حَمله کدِید؟“ داوُود مُوگُفت: ”دَ جنُوبِ یهُودا“ یا ”دَ جنُوبِ یِرَحمئیلیا“ یا ”دَ جنُوبِ قینی ھا.“ 11 داوُود یگ مَرد یا خاتُو ره ام زِنده نَمی‌ایشت که دَ جَت بییه، چُون قد خود خُو مُوگُفت: ”دَ اِی رقم اُونا نَمِیتَنه دَ بارِه مو خبر بیره و بُگیه که، ’داوُود اینی کار ره کده یا اینی کار ره.‘“ دَ تمامِ روزای که داوُود دَ مُلکِ فَلَسطِینیا زِندگی مُوکد، امی کار شی بُود. 12 اَخِیش دَ تورِه داوُود باوَر مُوکد و قد خود خُو مُوگُفت: ”اُو خود ره دَ مینکلِ قَوم خُو اِسرائیل کامِلاً مایِه نفرَت جور کده؛ پس اُو بَلدِه همیشه خِدمتگار مه باقی مُومَنه.“