یعقُوب قد عیسَو رُوی دَ رُوی مُوشه
33
پس یعقُوب سر خُو ره باله کد و دِید که عیسَو قد چار صد نفر مییه. اوخته اُو بچکِیچای خُو ره دَ لیه، راحیل و دُو کنِیز تقسِیم کد. 2 کنِیزا ره قد اَولادای شی پیش، لیه ره قد اَولادای شی دَ پُشتِ ازوا و راحیل ره قد یوسُف دَ آخِر ایشت. 3 و خود شی پیشلونِ ازوا رَیی شُد و خود ره هفت کَرَت دَ زمی خَم کد تا دَ پیشِ بِرار خُو رسِید. 4 مگم عیسَو دَوِیده دَوِیده دَ دَمِ راهِ یعقُوب اَمَد و اُو ره بغل کده خود ره دَ گردون شی اَندخت و رُوی شی ره ماخ کد و هر دُوی شی چخرا کد. 5 وختِیکه عیسَو سر خُو ره باله کد و خاتُونو و بچکِیچا ره دِید اُو پُرسان کد: ”اَمیا که قد تُو اَسته کِی یَه؟“ یعقُوب گُفت: ”اَمیا اَولادای اَسته که خُدا لُطف کده دَ غُلام تُو بخشِیده.“ 6 اوخته کنِیزا قد بچکِیچای خُو نزدِیک شُده دَزُو اِحترام کد. 7 بعد ازُو لیه قد اَولادای خُو نزدِیک اَمَده دَزُو اِحترام کد و آخِرِکار یوسُف و راحیل ام نزدِیک اَمَده دَزُو اِحترام کد. 8 عیسَو گُفت: ”امُو دِسته های که از پیشِ رُوی مه تیر شُد، مقصد تُو ازوا چی اَسته؟“ یعقُوب گُفت: ”اُونا ره رَیی کدُم تا نظرِ لُطفِ بادار مه دَ بَلِه مه قرار بِگِیره.“ 9 و عیسَو گُفت: ”بِرار مه، ما غَدر کَلو دَرُم؛ هر چِیزی که دَری، بَلدِه خود خُو نِگاه کُو.“ 10 یعقُوب گُفت: ”نَه، لُطفاً قبُول کُو. اگه نظرِ لُطف تُو دَ بَلِه مه اَسته، امی تُحفِه مَره از دِست مه قبُول کُو، چُون دِیدونِ رُوی تُو رقمِ دِیدونِ رُوی خُدا اَسته، چراکه تُو مَره قبُول کدی. 11 خاهِش مُونُم، تُحفِه مَره که دَز تُو رَیی شُده قبُول کُو، چراکه خُدا دَ حقِ ازمه مِهربانی کده و ما هر چِیز دَرُم.“ و اُو دَ اندازِه شَلّه شُد که عیسَو قبُول کد. 12 اوخته عیسَو گُفت: ”بیه که بوری و دَ راهِ خُو اِدامه بِدی و ما پیش پیش تُو مورُم.“ 13 مگم یعقُوب دَزشی گُفت: ”بادار مه مِیدَنه که بچکِیچا چِیقس ناتو اَسته و رمه و گَلِه شِیرتُو ام قد مه اَسته؛ اگه اُونا حتیٰ یگ روز دَ تیزی هَی شُنه، پگ شی از بَین موره! 14 پس بادار مه پیش از غُلام خُو حَرکت کُنه و ما مُطابِقِ قَدمِ چارپایای که پیشِ رُوی مه اَسته و مُطابِقِ قَدمِ بچکِیچا آهِسته آهِسته مییُم تاکه پیشِ بادار خُو دَ منطقِه سَعِیر بِرَسُم.“ 15 عیسَو گُفت: ”خَی بیل که چند نفرِ امزی کسای ره که قد مه اَسته پیشِ ازتُو بیلُم.“ یعقُوب گُفت: ”چی لازِم دَره؟ فقط نظرِ لُطفِ بادار مه بس اَسته.“ 16 و عیسَو دَمزُو روز دَ راهِ خُو رَیی شُده پس دَ سَعِیر رفت. 17 لیکِن یعقُوب دَ منطقِه سُوکوتa رفت و دَ اُونجی بَلدِه خود خُو خانه آباد کد و بَلدِه چارپایای خُو سایهبان ها جور کد. امزی خاطر اُونجی ره سُوکوت نام ایشت.